Cumartesi akşamı Süper Lig’den düşen Rizespor ile birlikte Rize’de önce yönetim ve teknik kadroyla başlayan tepki ardından Trabzon maçının bitimi ile Trabzonspor’a yöneldi. Oysa ki, iki komşu il arasında gerek ticarette, gerek birlikte hareket etmede, gerekse siyasette önemli adımlar atılmış, tam da sıcak ilişkiler kurulmuştu.    

Hani derler ya, “Futbol kardeşlik, dostluk ve barıştır” diye. Bu lafı diyenler defolup gitsinler, Daha ağırını demiyorum, her türlü çirkeflik futbolun içinde! Rize-Alanya ve Trabzon-Bursa maçından bir akşam önce Sea Garden Cafe’de Rize Milletvekili Hasan Karal’ın da olduğu ortamda spor yazarımız Selim Denizalp ve bana, “Ligde kalırmıyız” diye sordular.

Ben cevabımı verdim: Biz savaşarak bu maçı alırız ancak Trabzonspor bu maçı Bursa’ya verir. Bir şey bildiğimden mi? HAYIR... Ama içimdeki his kuvvetli çıktı ve ‘verir’ dedim. Tabi maç sonrası Rize şokta.

Rize kadar Trabzonlu taraftarlar da aynı şoku yaşadılar. Fanatikler için demiyorum! Fanatikler hemen, ‘Rizeliler, Fenerbahçelidir. İyi ki düştüler’ gibi laf ebeliğine soyundular. Benim anlatamadığım bir şey var! Aracım 61 plaka, eşim Trabzonlu. Eşim ve eşimin yakınlarının mahcubiyetini kim anlayacak? Veya Trabzon’da ki dostlarımızın mahcubiyetini kim anlayacak?

Hadi Trabzonspor iyi oynadı ve kazanamadı. Bir yere sığar. Onu da geçtim.  Kayseri maçında aynı fiyasko yaşanmadı mı? Trabzonspor’un fanatikleri Bursa taraftarlarının sokaklarda tur atmasına bağırıp çağırmasına sessiz mi kalırdı? -Nasrettin Hocadan hikayeler...

Bu masalları çocuklara anlatsanız gülerler. -Trabzonspor yönetimi çıktı, şike söylentileri yenlerini mahkemeye verileceğini belirtiyor. Hadi ver! Trabzon’un yüzde 80’inden fazlası ‘Trabzonsporlu futbolcular oynamadı’ diyor, spor yorumcuları çoğunlukta olmak üzere aynı görüşte.

Bakalım kaç kişiyi mahkemeye vereceksiniz. Çık adam gibi söyle; “Biz bu maçı dostluk adına verdik, para falan almadık, Rizespor’u sevmek zorunda değiliz, bizim tavrımız Bursa’dan yana oldu” de.

Ben ve herkes de size  ‘helal olsun, adam gibi konuştunuz’ diyelim. Bunu söyleyecek cesaret yok işte! Ne oldu Trabzon’da bir kısım medya temsilcileri Reşat Kasap’a ve doğruyu yazan köşe yazarlarına sallıyor. Reşat Kasap yaşadığı şehre ihanet etmedi.

Yaşadığı şehrin ismini taşıyan kulübe sahip çıktı. Hadi aynı durumu tersine düşünelim ve aynı durumda Trabzonspor olsun ve Rizespor maç versin.

İşte o zaman da Reşat Kasap çıkar Rizespor’u yerden yere vururdu, onda o cesaret var. Peki nerede Trabzonlu siyasiler, başkanlar veya STK’lar.  Bu cesaret örneğidir. Aslında çok uzun yazılacak şeyler var. Neden mi? Yıllarımı Trabzon gazetelerinde yazarak geçirdim. Trabzon dostluklarım çok fazla. Trabzon SGK’dan emekli oldum.

Trabzon’un kardeşlik duygusu taşıyan insanlarının bu dostluktan zaafiyet duymasını istemem.  Bu sabah beni gazete dağıtıcım aradı, “Mustafa abi Belediye’ye gazete getirdim, altta Zabıta bana ‘O gazeteleri Bursa’ya gönder’ dedi, ne yapıyım” diye sordu.

İşte olayın özeti. Bir deli kuyuya taş atar 40 kişi çıkartamaz. Belki Trabzonspor yönetimi bu olaydan menfaat sağladı veya gönül bağı ile böyle bir maçı verdi. Ancak kırdıkları kalpler ve iki şehir arasında ki dostluklara büyük zarar verildi. Hani Kalkavan dedi ya, “100 yıl daha Rize bunu unutmaz.” Evet öyle bir yara! Dostlukların, kardeşliğin ön plana çıktığı Karadeniz’de Trabzonspor’un ne büyük acı verdiği ortada.