Trabzonspor ara dönem transfer mevsimini yaşasa da, aldıkları ile elinde kalanların sergiledikleri performansa bakıldığında, hakikaten Bordo-Mavililer’in bırakın puan tablosundaki kendine yakışmayan yerini, iskeletin oluşturmasında ve de oyun sistemini gerçek bir düzeyde sahaya yansıtmasında handikaplar yaşadığı bir gerçektir.

Akhisar maçına Trabzonspor cephesinden bakıldığında kendilerini kupada saf dışı bırakan rakiplerinin kolay teslim olmayacağı endişesi ile sahaya çıktılar.

Rakip de ‘onlardan aşağı bir tarafımız’ yoktur düşüncesinin motivasyonu ile bir adım önde görüldü. Oysa Trabzonspor için bu maç kendilerine gelmeleri açısından çok önemli idi. Maçın başlarında Akhisar yine tedbiri elden bırakmama adına kendi alanında adam adama markajla Trabzonspor karşısında ‘fizik üstünlüğü’ diyeceğim ki; bir adım önde idi.

Akhisar, oyuna toplu çıkıp, toplu dönen mantığı ile, atılacak ilk golün de öneminin idraki ile, her şeye rağmen orta oyunu şeklinde geçen müsabakada Trabzonspor’a zaman zaman dişini gösteren takımdı. İki takım da futbol adına ortaya pek de bir şey koymadılar. Lakin alınacak üç puan Trabzonspor için çok önemli idi.

Zira bugünün sonucu dünden belli idi. Devamında çok çalkantılı günlerin de bizleri beklediği bir gerçektir. Onun için derim ki; pembe hayaller peşinde koşmadan, insanların da beynine bu olguyu sokmadan, 50. yılda değil de, 60. yılda şampiyon olalım başkanım. Çünkü bizim gerçeklerimiz acı yüzünü her hafta bize farklı farklı gösteriyor.