Trabzonspor, ismi lazım değil çizgiye gittikçe yaklaşıyor. Dr. Ahmet Çubukçu’nun dediği gibi, biz Trabzonlular ‘bu hattı’ telaffuz etmeyeceğiz. Yalnız Sayın Başkan olayları görmezden gelerek nasıl çözeceğiz? Mağlubiyet sonrası Avni Aker’de toplantı yapıldı, herkes önerisini sundu. Bir öneri de bizden olsun. Trabzonspor yönetiminde kaç kişinin profesyonel futbol geçmişi var? Ya da futbol bilgisi var? Bir zamanlar Hıncal Uluç “Yönetici veya yorumcu olmak için futbol oynamaya gerek yok” demişti. Spor camiasında söz söyleyecek insanların sporcu bir geçmişi olmalı. Geride bıraktığımız seçimde Hekimoğlu akıllı bir hamle yapmış ve Ali Kemal Denizci ismini yanına almıştı. Sayın Usta’nın yönetiminde futbol bilgisi olan, ona sportif anlamda destek olan bir isim yok gibi görünüyor. Beşiktaş maçını izlerken bunu gördük. Maç başlar başlamaz Marko Marin’den güzel hareketler ve kaleye dönük hamleler izledik. Marin kalitesinde yabancılar lazım Trabzonspor’a. Cardozo her zaman üst düzey futbolcu, onu övmeye gerek bile yok. Gençlerden Mustafa Yumlu, Hüseyin Üçüncü’yü hatırlatıyor. Sade bir futbolu var, düz mantık ama güçlü bir fiziğe sahip, buranın çocuğu olduğu için de hevesli oynuyor.

Erkan Zengin yetenekli ama isteksiz. Kaleci Esteban gayet iyi kurtarışlar yapıyor; ne var ki kalecilik nankör meslek, önünde bir Douglas varsa bütün emeklerin boşa gidiyor. Skor oluyor 2-0. Takımdaki oyuncuların bir suçu yok, Okay, Muhammet, Yusuf başta olmak üzere genç arkadaşların hepsi canla başla oynuyor. Önlerinde tertemiz bir kariyer var. Beşiktaş ise rahattı, Şenol hocanın elinde müthiş bir oyuncu bolluğu var. Mario Gomez’ler, Sosa’lar, Frei’lar. Her mevkiye göre alternatifi var. Ama benim favorim Olcay Şahan. Süper Lig’de izlemekten keyif aldığımız yerli oyunculardan biri. Son vuruşları, kondisyonu, futbol zekası ile on numara bir adam. Bizim Yabancılar ise Trabzonspor’un içinde bulunduğu kaos ve ismi lazım değil hatta sürüklenmenin verdiği şaşkınlık içinde. Peki suçlu kim? Hami hoca mı? Yönetim mi? Suçlu aramaya gerek yok; takım bizim, çözüm üretelim. Futbolcu ihraç eden bir şehirken, antrenör ihraç eden bir şehre dönüştük. Neden? Çünkü sabırsız ve tez canlıyız. Ancak olayların başlangıcına gidelim. Hiçbir sebep yokken Sadi Hoca’nın gönderilmesi yönetimin elindeki kozları kaybetmesine neden oldu. Beşiktaş maçında takımın sahaya dizilişinden daha doğrusu ‘di-zi-le-me-yi-şin-den’ oyun bütünlüğü olmayan, kademe anlayışı olmayan bir Trabzonspor olduğunu herkes fark etti. Trabzon’da herkesin amatör bir futbolcu geçmişi vardır, futboldan bu kadar uzak bir yönetimi kurmak büyük bir beceri oldu.

Dürüst olmak gerekirse Sayın Usta’nın daha sempatik ve daha ciddi bir yönetimi olacağını düşünerek, Hekimoğlu’nu arka planda tuttuk. Ancak mevcut tablo için fazla söze gerek yok. Milyon dolar borçla inşa edilen takım, rotasını kaybetmiş gibi bir o yana bir bu yana savruluyor. Taraftarın yıllardır söylediği bir şey var: “Takım olmayı başarmak”. Hangi yönetim olursa olsun, Trabzonspor takım olmayı başaramıyor. Bu sene yine aynı sorunla yüzleşiyoruz. Neden? Çünkü bu takım müzmin sakatlardan ve paralı yabancı askerlerden değil, Trabzon’un öz evlatlarından kurulmalı. Yönetim eski futbolculara plaket değil de mevcut oyunculara moral motivasyon vermeli. Sayın Usta’ya samimi bir önerimdir. Bırakın eleştirsinler, eski futbolcular da eski yöneticiler de. Plaket falan vermeyin. Fikir alın. Eleştiriden korkmayın. Olumlu kritikler olursa, hataları daha kolay görür ve zirveye çıkarsınız. Yanınızdaki insanlar işinin ehli olmaz ve sizi yanlış yönlendirirse, düşmeye devam edersiniz. Bu her işte böyledir. İste şirket CEO’su olun, ister Kulüp Başkanı. Biz zaten bu seneden vazgeçtik, “Seneye şampiyon olacağız” deme şansımız yok. Bu takımın prestijini korumak mevcut yönetimin borcudur.