Cumhuriyet dönemi Türk halk şiirinin en büyük ismi olan Âşık Veysel, 1894 yılında Sivas’ın Şarkışla ilçesinin Sivrialan köyünde ailesinin üçüncü çocuğu olarak doğmuştur. Doğumuyla ilgili anlatılanlar hayli ilginçtir. Zira annesi Gülizar Hanım merada koyun sağmaya giderken sancısı gelir ve oracıkta doğurur Veysel'i. Göbek bağını dahi kendi keser. Şiirleriyle yediden yetmişe herkesin beğenisini kazanan Âşık Veysel'in babası Karaca Ahmet, annesi ise Gülizar Hanım'dır. Yedi yaşında iken geçirdiği çiçek hastalığı yüzünden önce sağ gözünü, daha sonra da babasının elindeki övendirenin saplanması üzerine sol gözünü kaybetmiştir.

Gözlerini kaybettikten sonra, babasının oyalanması için aldığı sazı çalmaya başlayan Veysel, saz ustaları Çamşıhlı Ali ve Molla Hüseyin'den ders almıştır. Böylece on yaşında saz çalmaya başlamıştır. Önceleri her âşık gibi “usta malı” deyişler çalıp söylemiş; daha sonra kendi şiirlerini yazmıştır.

Veysel, bazı köy enstitülerinde saz öğretmenliği yapmıştır. İki kez evlenen; 2 erkek, 4 kız babası olan Veysel, 21 Mart 1973'te vefat etmiştir. Âşık Veysel’i edebiyat dünyasına Türk şiirinin önemli isimlerinden biri olan Ahmet Kutsi Tecer tanıtmıştır.

Tecer’in ilk defa 5 Ocak 1931’de düzenlediği ve on beş âşığın çağrıldığı Sivas Âşıklar Bayramı’na katılanlar arasında Veysel de vardır. Tecer'in direktifiyle Cumhuriyetin 10. yılında Atatürk için şiirler yazılır. Veysel'in destanı çok beğenilir. Ahmet Kutsi Tecer'in katkısıyla birçok köy enstitüsünde saz hocalığı yapar.

Buralarda yeni edebiyatın önemli şahıslarıyla tanışıp şiirini geliştirir. Artık Veysel'i tüm Türkiye tanır. Âşık Veysel'in şiirleri değişik zamanlarda üç ayrı kitap halinde yayımlanmıştır. Şiirleri "Deyişler (1944), Sazımdan Sesler (1950), Dostlar Beni Hatırlasın (1970)" isimli kitaplarında toplanmıştır.

Ölümünden sonra eserleri "Bütün Şiirleri" (1984) adıyla tekrar yayımlanmıştır. Heceyi ve Türkçeyi ustaca kullanan Âşık Veysel, halk şiirimizin yüz akıdır. Cumhuriyet dönemi Türk halk şiirinin zirvesi kabul edilen usta ozan Âşık Veysel, 21 Mart 1973 tarihinde sabaha karşı Sivrialan köyünde vefat etmiştir.

Çok sevdiği Yaradan'ına ve şiirinde övdüğü toprağına kavuşmuştur. Bu yıl onu, ölümünün 44. senesinde saygı, minnet ve rahmetle anıyoruz. Ruhu şâd olsun. Âşık Veysel'in evi günümüzde müze olarak düzenlenmiştir. Her yıl köyünde törenlerle anılmaktadır o. Sözlerimi Âşık Veysel için yazdığım bir şiirin birkaç dörtlüğüyle tamamlamak istiyorum: "Garip doğdun, garip öldün/Dostlar seni hatırlasın/Bahçemizde gonca güldün/Dostlar seni hatırlasın//Kem sözleri duymadın sen/Kör nefsine uymadın sen/Bu dünyaya doymadın sen/Dostlar seni hatırlasın//Aşk bağında açtın Veysel!/Başımızda taçtın Veysel!/Ötelere göçtün Veysel!/Dostlar seni hatırlasın//Gidişine güller ağlar/‘Veysel’ diyen diller ağlar/Mızrap susmuş, teller ağlar/Dostlar seni hatırlasın."