"Annem başka bir evlilik yaptığı için 18 yaşına kadar anneme 'Teyze' demek zorunda kaldım. Üvey babam çok muhteşem bir insandı. Onun hakkını ödeyemem ama annemin hakkını bilmiyorum. Hatta bir gün anneme yanlışlıkla 'Anne' dediğim için tokat yedim. 18 yaşımda annem 'Artık bana anne diyebilirsin' deyince yaşadıklarımı sorgulamaya başladım."

BABAMI HASTA GÖRÜNCE KENDİMİ RAHATLAMIŞ HİSSETTİM

"Bir babanın nasıl olması gerekiyor bilmiyorum. Babamın sadece beni yersiz yere azarladığını biliyorum. Babalarıyla ilişkileri çok iyi olan kız arkadaşlarım hayata karşı daha güvenli, hayatlarına giren erkeklerle daha rahat olabildiklerini gördüm. Babayla ilgili sorunları çözemedim. Babamla hiç görüşmüyordum, ablam 'Babam çok hasta istersen bir pişmanlık yaşamamak için görüşelim. Seni görmek istiyor' dedi. Ofisine görüşmeye gittik ve çok soğuk, tanımadığım bir insan ama bir baba. Beni lütfen yargılamayın onun çok hasta ve zor durumda olduğunu gördüğüm zaman içimdeki rahatlamayı ve huzuru anlatamam."



HORTUMLA HİÇ ACIMADAN BANA VURDUĞUNU HATIRLIYORUM

Bu güzel bir duygu değil. Babamın ablamla sert bir dille konuşmaya başladığını gördüğümde ben bir şey söylemek istiyorum diyerek 'Şu anda seni bu kadar kötü bir durumda görüyor olmaktan duyduğum mutluluğu sana söylemek istiyorum. Allah'a olan inancımı çok arttırıyor' dedim. "Babanla ilgili bir ana git denildiğinde hep evdeki küçük tuvalete kapatılıp hortumla hiç acımadan bana vurduğunu hatırlıyorum. 3-4 yaşındaki bir çocuktum. Çok gereksiz ve sebepsiz buluyorum bunu."