Diyoruz ya! "Yazmazsam iki satır, bir yalnızlık, bir haksızlık hissederim" diye...

İyi de, söz konusu kişi "aileden biri gibi", yetmedi; "foto muhabiri-muhabir" ikilisi ile 19 yıl, o da kifayet etmedi; "antrenör-futbolcu olarak" 7 sene, özetle 1981'den 4 Ocak 2018'e kadar (yani toplamda 37 yıl) hemen hemen her gün yüz yüze, göz göze hayatı paylaştığın insan olmaktan başka hesap bilmeyen has bir adam ise, hangi iki satırdan dem vuruyoruz ki?

Ne 2 sayfa? Ne 2 kitap? Ne de 20 roman?

Hakkını vererek yazacak isek, ne ahir ömrümüz yeter!

Ne de, "Karadeniz'in suları mürekkep olsa" el yazısı ile O'nu sayfalara dökmeye yeter!

*

Anadolu Ajansı'nda, O foto muhabiri, ben muhabir. Kimi zaman da, ben foto muhabiri, O muhabir.

İdmanocağı'nda, O antrenör olarak hoca, ben futbolcu olarak ağabey.

Sonrasında ben futbol hakemi, O teknik adam.

Trabzon Gazeteciler Cemiyeti'nde ben de başkan, O da başkan.

Hepsinden öte, 13 bin 505 günlük bir zaman dilimi içinde, birbirini görmediğimiz ben diyeyim "ender", siz söyleyin "sayılı" günler.

O'nun ile BEN; zıtlıklarımız yok mu idi?

Olmaz olur mu?

O'nun en çok korktukları, benimse en çok sevdiklerim idi. (Köpekler)

O'nun hiç kesmediği, benim jilete vurmaktan bıktıklarım var idi. (Bıyıklar)

*

O, buluşmaya gittiği Ahmet Kayacık'ın "Tavşan" diye gülerek ismini çağırdı, "Turgut Hoca" idi.

Ben ise O'nun "Agop" diye de seslendiği idim.

Ve O'nu, araşamadığımız karanlık bir günün gece ile bulaşma saatinde yüzüstü kapının önüne uzanmış göreceğim hiç ama hiç aklıma gelmezdi!

Hem de, "Agop" diye seslenemeyecek bir yolculuğa çıkmış olarak.

*

Ben diyeyim "DÜNYANIN", siz söyleyin "AHİRETİN", herkes söylesin, "BÜTÜNÜN" özeti "Bir kapı ötesidir" dostlar... Hem de, aralarında milyarlarca kilometre, binlerce uçurum bulunmasına rağmen, birbirine uzaklığı "zerre kadar" olan kapılar.

Bütünü oluşturan dünya ile ahiret ikilimeninden değil de, birlikteliğinden "Bir kapı kapanır, bir kapı açılır" gerçeğinden; Necip Fazıl Kısakürek'in;

"Kapı kapı bu yolun her kapısı ölümse,
Her kapıda ağlayıp son kapıda gülümse!" şekliyle dizelere döktüğü yerden bakmayı becerebilirsek her iki alemde de Allah'ın verdiği ruh ile yaşayıp göçüp gitmişsiniz demektir.

Kardeşim, meslektaşım, hocam, yoldaşım, can dostum, sırdaşım;

Has adam, gönül insanı Turgut Özdemir gibi...

*

Dip Not:

37 yıllık beraberliğimizde yanımızdan fotoğraf makinesi hiç eksik olmamasına rağmen, aynı karede yer aldığımız fotoğrafımız yok denecek kadar azdır.

Nedeni de en çok O'nun olmak üzere, ikimizden birinin fotoğraf makinesinin deklanşörüne dokunan tarafta olmamızdır.