Dini, milli ve manevi değerlerimiz ne diyor? Bir; “Çalışmak en büyük ibadettir.” İki; “Doğruluk fazilettir.” Üç; “Küçüklerinizi sevin, büyüklerinize saygı gösterin.” Dört; “Vatan sevgisi imandandır.” Beş; “Bugünü dününe müsavi olan zarardadır.” Altı; “Kişi kavmini sevmekle suçlanamaz.”

*

Peki; “İslâm ahlâk ve fazileti, Türklük gurur ve şuuru” ile Allah’ın Kur’an’ı Kerim’de; “Gerçekten biz Adem evlatlarını şerefli kıldık, karada ve denizde kendilerini taşıyacak vasıtalar nasip ettik, onlara helâl ve hoş rızıklar verdik ve onları yarattığımız varlıkların çoğuna üstün kıldık” (İsra-70) diye tarif ettiği insan sınıfında kendini kabul edenlerden bir kısım zevata; “Türküm, doğruyum, çalışkanım. Yasam, küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymak, yurdumu, milletimi özümden çok sevmektir. Ülküm, yükselmek, ileri gitmektir. Varlığım Türk varlığına armağan olsun” yemini neden ve niçin dokunuyor?

*

Kısa ve öz: Bu kadar doğruların ve güzelliklerin; “Bırak Türküm demeyi, insan bile değilsin” diyen ozanın bile tek satır ile tarif ettiği türden olanlara dokunmaması mümkün müdür?

*

Sonra aşağıdan yukarıdan çıkarılan çatlak seslere! Tokmağı başkasının elinde olan davuldan gelen gümbürtülere! Gerçekte zurnanın son deliği olmalarına rağmen, ellerine geçirdikleri sahneden hakka değil güce dayalı tehditler savuranlara! İşi gücü, “çanak tutmak ve çanak yalamak” olan dalkavukların yardaklanmalarına! Mevlâna’nın, “Nice elbiseler gördüm içlerinde insan yok” dediği türden olanların ağızlarından çıkan sözlere, ya da ellerine tutuşturulan satırları papağan gibi tekrarlamalarına! Bakmayın! Bakmayın siz onların ne dediklerine? Ne yaptıklarına, kime hizmet ettiklerine bakın!

*

Daha dün, Hz. Muhammed’in (SAV) ismi hürmetine “Mehmetçik” ile kendini adlandırılan Türk Silahlı Kuvvetleri ve Türk milletine, “Ulusalcı, Milliyetçi, Vatansever” oldukları için haksız yere saldıran dinlerarası diyalogcularla, PKK’lılarla birlikte olmadılar mı? “Tek Devlet” diye adlandırılan Türkiye’nin temeline dinamit koymakla iştigal edenlerle aynı çanaktan zıkkımlanmadılar mı? Aynı tastan su içmediler mi? Aynı teraneleri zılgıtlarla çığırmadılar mı? Gerçeğin mızrağı çuvala sığmayıp, Allah’ın ve de “yanlışın neresinden dönülürse kârdır” diyen, hükümet edenlerin de yardımı hak tecelli etmeye başlayınca, bu kez de, ulusalcı, milliyetçi, vatansever, hatta en büyük Türkçü bile olmadılar mı? Yani, önce sövdüklerine sonra methiyeler düzmediler mi?

*

Anlatmak istediğim; bu birtakım dernek, örgüt, tarikat gibi kendilerine mekan bulan bazıların, ne ilkesi var, ne doğrusu, ne de adaleti? Hatta, bunların, yani ellerine sendika, manduka, koca kafa hesabıyla tutuşturulan satırları okuyanların “Kıblesi bile belli değil” dersem inanın! Haa, diyeceksiniz ki; “Dünya bunların bir o yana bir bu yana serpilmesi gibi yuvarlıktır. Hangi yöne dönerse dönsünler Kabe’ye çıkar. Her taraf Kıble demektir!”

*

Hadi; “balık hafızalı” denilmesini bir kenara koyalım! Hadi; “Dün dündür bugün bugündür”ün temel felsefe yapılmasını da kabul edelim! Hadi; “Günün değişen şartlarına şurtlarına, doğruyu, hakkı hukuku, adaleti mahkum edelim!”

*

Yahu daha tartışması bitmemiş, “Papaz mıdır, casus mudur?” Her ne zıkkım ise! Rahip Brunson’ın, Türkiye’den, mahkeme tarafından def-i hacet edilmesine “yargı kararı” diyerek gıklarını çıkarmıyorlar! Ama, tanımlaması “Yargı organı” diye geçen Danıştay’ın, “doğruluk, çalışkanlık” ve de sanırım bu zevata en çok dokunanı da o olsa gerek, “Ne mutlu Türküm diyene” ile ilgili kararına ise, ”yargı siyasete müdahale” hesabıyla kargı sallıyorlar!

*

Kısacası, elin gavurunun işine yarayana “YARGI” diyorlar! “Tek Devlet, Tek Millet, Tek Vatan, Tek Bayrak” ülküsü ile yetişecek nesillerin, Allah ve Adalet adına yapacakları yemine ise; “KARGI” sallıyorlar! Öyle mi? Ama bilmiyorlar ki, o kargı bir gün BUMERANG olacaktır!.. “BUMERANG!..”