Her geçen gün köylerde yaşayan insan sayısı azalıyor. Yaşayanların büyük kısmını yaşlılar oluşturuyor. Bir diğer nokta ise artık köylerimiz eskiden olduğu gibi tarım ve hayvancılık mekanları olmaktan çıktı. Maalesef köylerde yaşayan birkaç vatandaş bile artık ne bir hayvan bakıyor ne de elde kalan bir avuç toprağını verimli bir şekilde kullanıyor.

Trabzon, Artvin, Rize, Giresun, Ordu, Gümüşhane hatta buna bütün bölgeleri de bunun içerisine alabiliriz. Geçmişte köylerimizde sağlık ocağı, terzi, kahvehane, çay ocağı, fırın, ilkokul gibi köye canlılık katan pek çok kurum vardı. Şimdi bunların hepsi kapandı. Böyle olunca da köylerimiz yavaş yavaş boşalmaya başladı. Üreten köyler tüketen köylere dönüştü. Her şeyi hazır alır olduk. Ekmek çarşıdan, sebze ve meyve de çarşıdan. Lahanayı bile pazardan almaya başladık. Et fiyatlarına ithalatın dahi engel olamadığı, buğday, saman, mercimek gibi temel ürünlerde dışa bağımlılığın iyice artması sonucunda son günlerde insanlar neler olduğuna dikkat etmeye, ülkede herkes her zamanki gibi bıçak kemiğe dayanınca ne olduğunu sorgulamaya başladı. Tarıma ne oluyor, problem neydi? Fakat bazı şeyler için gerçekten geç kalındı. Dünya genelinde yaşanan köyden kente göçün en ilginç örnekleri de ülkemizde yaşandı. Şehirler hızla dolmaya başladığı için yetersiz altyapı sorunlarıyla baş başa kaldı.

***
ÜRETEN KÖYDEN TÜKETEN KÖYE...

Şehirler artık sosyal ve kültürel etkinliklerle değil asayiş problemleriyle anılır oldu. Köylerin payına da metrukluk ve insansızlık düştü. Ülke tarımı hâlâ emeğe ve özellikle iklime sıkı sıkıya bağlı durumda. Zira çiftçinin sermaye gücü kısıtlı, maliyetleri yüksek. Böyle olunca da kimse tarım ve hayvancılıkla uğraşmıyor. Peki köyler neden boşalıyor? Arazilerin küçülmesi yüzünden mi? Tarım aletlerinin insan gücünü azaltması yüzünden mi? Köylerin geri kalmış olmasından mı? Saydıklarımızın hepsinin köylerin boşalmasında payı var. Fakat benim değineceğim nokta köy hayatının ilkellik olarak algılanması üzerine olacak. Köyler; traktör ve zirai aletlerin kullanımıyla ilk olarak göç vermeye başlarken takip eden yıllarda önce Avrupa’ya işçi gönderilmesi, ardından zirai aletlerin çok hızlı bir şekilde çoğalmasıyla artık arazi için gereken insan gücünün azalmasıyla göçler hızlandı. Göçlerden ilk olarak nasibi tarım arazileri dar olan dağlık bölgeler aldı. Bunu iklimi tarım için uygun olmayan yerler takip etti. Şehirlerde fabrikalar, atölyeler çoğalıp iş ve işçi aranırken köylerde nüfus artmış ve miras bölüşümü bir önceki nesilden kalan toprakları geçimi zorlaştıracak seviyeye çekmeye başlamıştı. Belki en önemli konuların başında miras meselesi geliyor. Babadan oğula bölüne bölüne gelen araziler ne ekmeye uygun ne de biçmeye. Bırak ekip biçmeyi artık herkes köyde ev için arazi bulma telaşına düştü. Artık ev için arazi bulmak da çok zorlaştı. O nedenle arazilerin köylerde toplulaştırılması çok önemli diye düşünüyoruz. Köylerimizi eskiden olduğu gibi üreten yerler haline getirmeliyiz. Tarım ve hayvancılığı desteklemeliyiz. Yoksa kaybeden ülke ekonomisi yani biz olacağız.