Kafası rahatlamış futbolcuların. Yakışır futbol oynadılar. Tarif ettiğimiz en iyi halden örnekler gösterdiler. Şu kafa yaşansaydı, üst üste konsaydı çok daha iyisi olurdu. Düşünebiliyor musunuz bu rakipten sahamızda 6 tane yemiştik. Benzerlerine kaybettiğimiz puanları eklesen 55 oluyor. 

Esasında var yeteneği takımın, fakat arazlar engelliyor. Verilen sözlerin yerine gelmeyişi, değişen on birler, faydasız müdahaleler, uygunsuz taktikler... 

Cevabı hocamız verecek, futbolcular söyleyecek, üç güne ne değişti? İlk maçın skoru çıkabilirdi. Hiç pozisyon bulamadı ev sahibi. Yenen gol Onur'un odun ayaklarından çıktı. Akhisar ne olacak denemez, geçen hafta hala şampiyonluk adayı Fener'i sahasında bağırta bağırta yenen bir Akhisar. Okay çok fark etti, her işin amiri gibiydi. Onazi her topa değdiğinde 'yedek kalmam haksızlık, bu kadroda oynarım' isyanındaydı. Sosa kendine düşeni fazlasıyla verdi. Pas atabileceği, pozisyona sokabileceği tek isim Burak'a harika toplar bıraktı. Bu Kucka'yı anlamıyorum. Nasıl olur da milli oynar bu bebe, Milan transfer eder inşaat işçisini. Üç dakika kala oyundan çıkarırken, bizim uşak Batuhan'ı içeri sokarken yardımcı hoca neden dışarı aldığını açıklama gayretindeydi. Çözemedim, anlamadım, futbol adına hiçbir şey göremedim...

Bir de şu açıksız futbol oynamaya çalışma durumu. Olcay asla etkili kenar oyuncusu değil. Yusuf Yazıcı mecburiyetten kullanıldı. İyi de verimsiz kaldı, kenarı kullanamadı diye neden çıkar Yazıcı? Çocuk fedakarlık yapıyor, karşılığı ceza oluyor... Kenarlar işlemeyince ortadan oynama durumu oluştu. Esasında o kadar pozisyon bulmaması gerekiyordu. Şu seviyede fazla şahit olunmaz. İdmansız olmasına rağmen kımıldadığı her an kaleciyle burun buruna kaldı Burak. Karşıda savunma var mıydı, arkaya dizilenler sahaya niye çıkmışlardı? 

Sonuç olarak kaçan balık büyük olurmuş, gidenlere yana yana üç puana sevinelim. Kalan maçlar üstüne koyarak nasıl oynarız kafa yoralım. Galibiyete 2.2 verilen ortamda üç paraya muhtaç Trabzonspor için canımızı ortaya koyalım.