Cuma sabah vakti yola çıktım. Sırasıyla Ordu, Samsun, Çorum, Yozgat, Kayseri, Nevşehir, Aksaray ve Kırşehir’e uğradım.

4 gün sürdü yolculuğum.

İç Anadolu’da dolmuş sorunu yok, herkes bir güzel toplu taşıma araçları ile yolculuk yapıyor.

Nevşehir, Aksaray ve Kırşehir’in nüfuslarının toplamı Trabzon’un yarısı kadar ediyor ya da etmiyor; gel gör ki şehirler muhteşem yatırım almış.

Yozgat’ta bir valilik binası yapılmış, Trabzon Valiliği ile kıyaslanmasının tarifi yok.

Yine bu şehirler tarihlerine bir güzel sahip çıkmışlar ki, insan gittiğinde kültür şoku yaşıyor.

Samsun üzerine iki üç kez daha yazı yazılır, Karadeniz’in öncü ili artık Samsun olmuş durumda.

Çorum’da olan küçük fabrikaların toplamının yarısının ilk çeyreği kadar şehrimizde iş yeri yok.

Kayserili iş adamları tebriki hak ediyor. Neden mi? Hiçbiri kaçmamış, komple şehrine hizmet etmiş. Her alanında bir zenginlik var.

Yozgat’ta bulunan liseyi lütfen gidin görün, bir fotoğraf çekilin. Yanında bulunan Merkez İlkokulu’na bir bakın...

Yollar, kavşaklar köprüler, hastaneler... hepsi söylenen tarihlerde bitirildi.

Şimdi sıkı durun!

Trabzon’a coğrafik koşullar gereği birçok yatırım zor yapılıyor deniyor.

Yozgat’ın merkezinin yanında, Nevşehir’in merkezinin yanında Trabzon merkezi Konya obası sayılır.

Aksaray merkezde bulunan ve İskenderpaşa Camisi ile yaşıt bir cami bulunmakta. Etrafındaki yapılaşmamalara bakın...

Kayseri Kalesi, Ürgüp, Aksaray Cami, Nevşehir Saat Meydanı’nda bir dakika durup Trabzon’u düşündüm mü biz şehircilikten anlamıyoruz.

Kayseri ve Samsun’da tramvay var. Ordu’da turizm aldı başını gidiyor.

Buraları gördükten sonra aklıma ilk gelen soru; “Neden Trabzon’a turist gelsin?” Bizde hiçbir şey doğal olarak kalmamış ki...

Bu yazı uzar gider, şimdilik bu kadar...