Nasıl, kalkınma hareketi bir bütün kabul edip, ona göre sosyo-ekonomik politikaları bir bütünlük içinde düşünüyor, planlıyor, projelendiriyor ve uyguluyor isek, aslında bu sistem insan hayatının da bir tarifi ve düzenlemesidir.

Onun için, bu sütunlarda parça parça satırlara döktüğümüz konular, vakalar da böyledir. Her biri ayrı imiş, hatta lime lime görünürler ama topyekün bakmayı becerebilenler için bunlar birbiriyle ilintili ve ilişkilidirler.

Bu ilişkiler özelden yerele, yerelden genele, genelden evrensele kadar böyle bir fiziki uzaklığa rağmen, ilgili bir yakınlıkla sürer gider.

*

ALIN SİZE TRABZON’U!

Genelin terazisinden tartılıp, yerel hesabıyla 31 Mart’ta sandığa sorulacak belediye başkanlıklarından tutun da, muhtarlıklara kadar olanlarla gündemi meşgul etmiyor muyuz?

“Bizim için bir kimliktir” diyerek Trabzonspor’u yere göğe sığdıramayan Trabzonluları, allami cihanın gözü önünde seçimlerde tribünler ile sandıkları bomboş bırakmadılar mı?

Türkiye’nin bir ucundan diğerine, Artvin’den Edirne’ye, Hakkari’den İzmir’e kadar bir cümle ahali, bir yandan aile ve ülke ekonomisinin içinde bulunduğu krizden söz ederken, diğer yandan üretim ve tasarrufu bir kenara itip, adeta lüks içinde yaşamaya devam etmiyor mu?

Ez cümle, “Bu ne perhiz, bu lahana turşusu” misali bir parça parça görünen, ama gerçekte tümü birbiriyle ilintili ve ilişkili olan tüm çelişkili yaşamın tüm gerekleri yerine getirilmiyor mu?

*

Alın size bir başlık, birkaç satır:

*

FLAMALARDAN KURTULUYORUZ MU?

Cumhurbaşkanı Erdoğan, “Mahalli seçimlerde sokaklar, caddeler ve meydanlarda artık parti flamaları olmayacak” dedi ya! Ben tam olarak söylemek istediğini yazayım dedim: “Çevre ve görüntü kirliliği artık yok.”

Bir de, “1954’ten beri hiç değişiklik yapmadan şu meydanlarda toplanma, miting yapma ve nutuk atma işi de kalksa yok mu” diye beklentiye de girmedim değil.

Bugün gerçek demokrasiye sahip ülkelerdeki böyle bir uygulama için gelin hep birlikte, “Darısı başımıza” diyelim mi?