Tepki vererek alışmalıyız. ‘Zaman lazım’, ‘Zamana ihtiyaç var’ gibi söylemlerin hepsi bu saatten sonra fasa fisodur. Toplamında her takımın zamana ihtiyacı vardır da bazen zamanın getirdiği handikaplar da vardır. İşte bunları hep beraber yaşıyoruz. Bunca zaman geçmiş de Trabzonspor defans oyuncularının hepsi halen yerlerinin neresi olduğunu bilmez.

Rakip orta alanı 13 saniyede geçip kale önünde görünüyorsa, bunu da 3 dakikada-5 dakikada iki-üç atakla gösteriyorsa ne olacak, “Tutun Pereira’yı, yoksa gol olacak” mı diyelim?

Yönetimdi, Ersun Yanal’dı, menajerlerdi derken kazanma adına Trabzonsporlu futbolcular aynı düşüncede birleştiklerinde muhteşem dönüşlerle kazanan takımdı Bordo-Mavililer. Sonrasında kırılmalar, birliktelikten uzaklaşmalar derken kan değişimi gerekti. Trabzonspor teknik adamını değiştirdi de ivedilikli konusu olan yönetimini bir türlü değiştirmeyi başaramadı.

Onun içindir ki Trabzonspor her takımı yener, her takıma da yenilebilir bir süreç içinde gidip gelen bir hüviyete büründü. Maça bakıldığında Trabzonspor öylesine bir görüntü içerisinde göründü ki defansı Kafkaslar’da, orta sahası Girit Adalarında, ileri üçlüsü de Anadolu’ya dağılmış vaziyette idi.

Bir takım ki 2-0’dan 2-2’yi yakalıyor, 3-2 yenik durumdan 3-3’ü yakalayabiliyor, sonunda 4-3’ü yakalıyorsa hep beraber alışmalıyız beyler. Her hakem maçın kaderine etki eder de böylesine nasıl etki eder bilemiyorum. Şimdi karşıdan İdmangücülü Çaruk Şeref bağırıyor: “Milyon dolarlarla kurulan bu takımın yerinde mehter takımı olsaydı Osmanlı’yı daha rahat yenerdik. Hiç değilse davulcusu, zurnacısı, mızıkacısı kendi alanlarını kontrol ederlerdi!”

Sonucunda hakem telafi etti, durum 4-3. Trabzonspor galip gelerek günü kurtardı. Rıza hocama gelince... Zengin kadroyu kullanmak senin işindir hocam. Sen ne düşünüyorsan rakibin hocası da onu düşünüyor. Ama senin bir artın var: Sen Trabzonspor hocasısın. Bu avantajı kullanmak tabii ki öncelikle senin vazifendir. Her şeye rağmen günü kurtardık.