Ben size; “Bunlar; birileri fındıklı ilgili doğru veya yanlış bir şeyler söylesin de, biz de iki demeç patlatıp medyada vesikalık fotoğraflarımızla boy gösterelim hesabı içindeler” demedim mi? “Bunlar demeç vermekten asıl işlerini yapmaya vakit bulamıyorlar” diye de ilave etmedim mi? Aha işte ortada! Son olarak DKİB Başkanı Saffet Kalyoncu (Türkiye’ye yaş sebze ve meyve de en fazla dövizi kazandıran firmalardan) ile Türk fındığının yüzde 40’tan fazlasını kullanan Ferrero Türkiye Genel Müdürü Azmi Gümüşlüoğlu, “Anlayana sivrisinek saz” hesabıyla sadece kendi pencerelerinden değil, “diğer kapılardan da bakıp göremeyenler için de” bir şeyler söylediler diye, hemen sahne aldılar!Demeç üstüne demeç patlatmaya başladılar!

*

Gelin bugün, “kim haklı, kim haksız?” ona bakmak yerine, “kim önce üzerine düşeni yapıyor da, ondan sonra konuşuyor? Ya da başkalarını suçluyor?” Ona göz atalım mı? İnsanın; aynı veya başka bir alanda başka birisini suçlaması için önce kendi üzerine düşeni tam yapması, ondan sonra suçu ve suçluyu başka yerlerde araması gerekmez mi? Peki, bırakın fındık ziraati ve üretici adına “at gözlüğü” takarak konuşanları! Kamu denilen tüm adına işlerini yapanların bile; ikide bir başkalarını; “... üreticiye sahip çıkması gerekirken” diye başlayarak suçlamalarına ne demeli? Bakın! Bırakın atalarımızı, atasözlerini! Halk içinde, sohbetlerde, konuşmalarda, “Kendine sahip çıkmayanı başkası nasıl sahiplensin?” diye sormaz mıyız?

Peki; çok kısım üretici ile onlar adına kelâm eden, yazı yazan bir kısım her kesimden zevata şunu sormak gerekmez mi? “Siz; hele hele Ünye’nin doğusunda kalan ve artık tarih kitaplarında ‘fındığın ana üretim bölgesi’ diye yazan kesimdekiler! Dekarda 100 kilonun altına düşmüş, dahası 60-70’e kadar inmiş bahçelerde üretimi arttırmak için ne yaptınız? Ne kadar çalıştınız? Ne söylediniz? Neler yazıp çizdiniz? Neler yapıyorsunuz?” Sonra da; “Fındığa zaman ayıranların, bahçesine gidenlerin, sulayanların, ilaç vuranların bu yıl bile Trabzon’da 200’ün, Ordu’da 400’ün, Samsun’da 500 kilonun üzerine çıktığını, dolayısı ile çok üretip çok kazandıklarını niye görmüyorsunuz?” diye devam etmek lazım değil mi? * Hiç uzatmaya, evelemeye gevelemeye gerek yok!

Üretici ile onların temsilcileri olmaktan dem vurup da, ille de medyada boy gösterenlerin öncelikle ve özellikle bilmesi gereken doğru; “Kendin için gerekeni yaptıktan sonra, ancak başkalarını suçlama hakkına sahip olabilecekleridir.” Yoksa; “Bir avuç bostan, yan gel yat Osman” hesabıyla yaşayıp gideceksin, “En büyük ibadetin çalışmak olduğunu” unutacaksın; “sektörün üretimden tüketime kadar bir bütün olarak ele alınması gerektiğini” bilmeyeceksin, Murat Taşkın kadar bile “yaşlı bahçeleri yenileme” için çaba göstermeyeceksin; “Hararet hardadır, sacda değildir. Keramet baştadır, saçta değildir. Her ne arar isen, kendinde ara. Kudüs’te, Mekke’de hacda değildir” diyen Hacı Bektaş Veli’yi hiç ama hiç anlamayacaksın! Ondan sonra da, eksik yaptığın işler için hedef şaşırtmaya, yanlışların için kendi dışında suçlu aramaya kalkışacaksın! “O şöyle dedi. Bu böyle dedi. O doğru değil” diye sahne alacaksın. Tablo ortada! Gelinen nokta da! Böylesine kötü bir gerçeği göz ardı ettirmek için elinizden geleni ardınıza koymamaya, güzel yalanlarla kendinizi ve binlerce insanı kandırmaya devam etmeye artık bir son verin! Yanlışları “mızrak” yapmışsınız da farkında değilsiniz?

Ekonomik bir saldırıya maruz kalan Türkiye’nin; tüketimden uzaklaşıp, üretime yönelip, “Çok çalışma, çok üretme, çok satma” ile (hele hele fındıkta) kazanabileceğini hâlâ anlamamışsınız demektir. Üretimi arttırmak için çaba göstermeyerek “günah” işliyorsunuz da, görmüyorsunuz. Ama bilesiniz ki, mızrak bu çuvala sığmıyor. Seccade de bu günahı artık taşıyamıyor!