CHP'nin 36. Olağan Kurultayı, 2014 kurultayında olduğu gibi Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu ile Yalova Milletvekili Muharrem İnce arasında geçti. Geçmiş hayatlarına bakıldığında Kemal Kılıçdaroğlu'nun bürokrat kökenli, Muharrem İnce'nin siyasetin içinden gelen kişilikleri konuşmalarında belli oluyordu. İnce coşkulu ve trübünleri heyecanlandıran bir üslup kullandı. Kılıçdaroğlu daha çok bürokrat kişiliğini hissettirdi. 2014 yılındaki kongreye baktığımızda Kılıçdaroğlu 740 oy, İnce 415 oy almıştı. Arada 325 oy farkı vardı. 2018 kongresinde Kılıçdaroğlu 790 oy, İnce 447 oy aldı. Bu kongrede fark 343'e çıktı. Fakat iki aday da oylarını artırdı. Kılıçdaroğlu 50 oy, Muharrem İnce 32 oy artırdı. Kongre sonucu belli olan bir kongre gibi duruyordu. Öyle de oldu. Sonucu ne kadar belli olsa bile, Muharrem İnce'nin, partinin dinamiklerinden gelen ciddi muhalefet olduğu da belliydi. Bu sonuçlardan sonra kürsüye teşekkür için gelen Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu, 80 milyona göre hareket edeceğini söyledi. Kongre sonucunda görünen önce parti içinde oluşan muhalif damarı görmek. Önce kucaklamaya oradan başlamak. Siyasette kucaklamakla, kulaç atmak arasında farklar vardır. Önce kucaklayacaksın, sonra kulaçlarınla dalgaları yararak yol alacaksın. CHP kongresine gelene kadar gürültülü il ve ilçe kongreleri yaptılar. Listesini hazırlayan il veya ilçe başkan adayları listelerini divana verdiler ve yarışabildiler. Demokratik bir haksa kongrelerde yarışmak, yarışı sağladılar. Kendi içlerindeki barışı yarış ile sağlamaya çalıştılar. Başarılı olup olmadıkları tartışılabilir. Teşkilat insanına güven, hukuki hakkını teslim etmek siyasi anane kültüre zaman içinde katkı yapacaktır. Eski kongreleriyle kıyaslandığında heyecanı eksik bir kurultay oldu. Arena Spor Salonu'nun çevresi de eskisi kadar kalabalık değildi. Ama ilginç bir afiş bombardımanı vardı. Yüzlerce Parti Meclisi üyesinin poster şenlikleri vardı. Sabah gazetesinden Mahmut Övür'ün kongreyi değerlendirmesi de bu doğrultuda oldu. Övür, yazısında, "Salonu dolaşırken, eski yeni CHP'lilerle konuştum. Kılıçdaroğlu'nun delege gücü kabullenildiği için kimse konuşmuyor, konuşanlar da 'bu böyle gitmez'den öte bir şey söylemiyordu. Şikayetçiydiler ama yerine ne konacağı bilinmiyordu.
Ayaküstü sohbet ettiğim CHP'nin deneyimli isimlerinden Yılmaz Ateş şöyle diyordu: 'CHP, toplumun beklediği muhalefeti yapamıyor. Ülkenin onlarca sorunu var. Bir partinin iki genel başkanı ve çok sayıda milletvekili içeride ama CHP bunu etkili bir biçimde toplumun gündemine taşıyamıyor. Tabi Ankara'da Bozkurt işareti yapar, İzmir'de İzmir Marşı çaldırır, Diyarbakır'da Hendek dersen olacağı bu.'
Aslında fark etmiyor, CHP'lilere veya CHP dışındakilere göre, partinin temel sorunu yeni siyaset üretememesiydi. CHP sıkı sıkı sarıldığı kurucu ilkelerle, değişen hatta 'Data Toplumu'na dönüşen dünyayı buluşturmakta sorun yaşıyor ve yeni bir siyasi sentez ortaya koyamıyordu. Bu nedenle güzel temennileri aşmayan sloganlarla gün kurtarılıyordu, o kadar.
Kılıçdaroğlu'nun açış konuşması tam da bu yaklaşımın ürünüydü ve bir anlamda bugüne kadar yaptığı grup toplantılarının özeti gibiydi.
Peki, böyle başlayan bir Kurultay'da sürpriz olabilir miydi? CHP'lilere göre bu ihtimal dışıydı. Çünkü genel başkan yarışında Kılıçdaroğlu bankoydu.
Ancak kurultayda ilk konuşan Muharrem İnce, havayı birden değiştirdi. Yarışı kazanacağına ihtimal verilmese de -daha işin başında adaylık için topladığı imzalardan 49'nun mükerrer çıkması ilginçti- şu bir gerçekti; CHP kitlesi, mevcut adaylar aynı şeyleri söylese de Baykalvari popülist hatipliğe hasretti.
İnce, konuştukça salon coştu. Kürsüye klasik 'selam getirdim' havasıyla başladı ama temposu yüksek ve etkili bir konuşma yaptı. Sadece Yalovalılar değil, salonun her yanından alkış aldı ve salonu hareketlendirdi.
İnce, uzun zamandır gündemden düşen 'laiklik tehlikededir' yaklaşımını yeniden canlandırırken, Kılıçdaroğlu yönetimini de sert biçimde eleştirdi: "Enis Berberoğlu'nun tutuklanmasında CHP yöneticilerin suçu yok mu? Dokunulmazlıkların kaldırılmasında ben 'hayır' oyu verdim. Korku şuydu: Kürtlerle beraber görülmek istemediler. Bu MYK hepsi 'evet' dedi. Onun için bu MYK'nın yenilenmesi lazım." 
En çok alkışı da CHP'nin geçen dönem kimseye haber vermeden Ekmeleddin İhsanoğlu'nu Cumhurbaşkanı adayı yapmasını eleştirirken aldı ve geleceğe ilişkin şu net taahhütte bulundu: "Hedefimiz yüzde 50+1. Hedefimiz Cumhurbaşkanlığı." 
Bu kurultay olmasa da 2019 sonrasına hazırlık yapan İnce, etkili konuşsa da ana siyasi yaklaşımı aynıydı ve Kılıçdaroğlu'ndan farkı yoktu. Anlayacağınız batı yakasında değişen bir şey yok."

Bu kurultay 2019 Cumhurbaşkanlığı ve milletvekili seçimlerinde CHP'ye nasıl katkı yapacak? Toplum CHP'den ne bekliyor, CHP toplumdan ne bekliyor? En ilginç olan da CHP'liler birbirini nasıl görüyor? Kurultayın hayırlı olmasını diliyoruz.