2018 ürünü fındık rekoltesinin 500 bin civarında gerçekleşeceği tahmin edildiğine göre, 700 bin hektarlık alanda dönüm başına 70 kilo fındık üretebilmişiz demektir. İyi de, bazı kurum ve kuruluşların, ya kişilerin kimisinin “örnek”, kimisinin “model”, kimisinin “iyi” ismini verdikleri bahçelerde Trabzon’da 200, Ordu’da 400, Samsun’da 500 kilo fındık üretildi. Bu nasıl mı oldu? Önümüzdeki hafta bunları adı, adresi, fotoğrafları ve detayları ile paylaşacağız. Ama şimdilik kısaca şu kadarını diyeyim: Bu bahçelerde sahipleri yılda 150 gün fındığın yanına uğradılar. Susuz kalınca suladılar.

Her türlü ilaçlı mücadeleyi yaptılar. Acele etmediler, fındığı olgunlaşmadan toplamadılar. Böylelikle çok çalışıp, çok üretip çok kazandılar. Ortalama 70 kilo üretenler mi? Yan gelip yattılar. “Fındığın suya ihtiyacı mı olur?” diyenlerle dalga geçtiler. Zararlılara karşı hiç ilaç kullanmadılar. Bahçeye de sadece toplamak için daldılar. Ondan sonra da sanki bunların tümünü yapmış gibi rakamları alt alta yazarak “fındığın kilosunu 11-12 liraya mal eyledik” diye “bol keseden, abartılı” salladılar! Onlar adına, aslında onlar gibi olanlar da bol ve boş lâfları hâlâ sallamaya devam ediyorlar. Ez cümle: Fındıkta çok çalışıp, çok üretenler (başta Batı Karadeniz’dekiler olduğu gibi) az konuşuyor. Çok yatıp, az üretenler ise (Doğu Karadeniz’de olduğu gibi) çok konuşuyorlar. O zaman bizim de aklımıza; “Az lâf imandan, çok lâf nifaktandır” sözü gelmiyor değil!

YATIRIM DEĞİL, BETON İPTALİ!

Hazine ve Maliye Bakanı Berat Albayrak’ın açıkladığı “çok gecikmiş!” Yeni Ekonomi Programı’nda (YEP) en isabetli karar, ihalesi yapılmış ama başlamamış veya hiç yapılmamış projelerin askıya alınmasıdır. İsabetli olmasının sebebi de; bunların tamamına yakını betona yapılmış olup, üretime hiçbir katkısı olmayan bu projelerdi! Öyle veya böyle; betona yatırımın durması bile, “zararın neresinden dönülürse kârdır” gerçeği ile başlı başına ekonomik bir kazanımdır.

FIRINCILAR ZAM YAPMAMIŞLAR İSE!

Unun çuvalı 70’den 110 liraya yükselmiş. Fırıncılar yüzde 60’lık artış nedeniyle “zam talep” etmişler. İlgili Bakan da; “Yıl sonuna kadar ekmeğe zam yok” demiş. Fırıncılar biraz “mırın kırın” eylediler ama buna rağmen, ekmek üretimini aynı tarife ve fiyat üzerinden sürdürüyor, ya da sürdürebiliyorlar ise şu ihtimallerden biri gerçektir: 1-Demek ki zamdan önce yüzde 100 kazanıyorlardı! 2-Şimdi de zarar etmiyorlar, ama eskisi kadar kazanamıyorlar! 3-Ya da çaktırmadan, “Nasıl olsa kontrol eden yok” hesabıyla gramaj ile oynuyorlar! Sizce hangisi?