Ankara sadece Başkent değildir…

Siyasetin, bürokrasinin yani devletin bütün kurum ve kuruluşlarının kalp atışlarının Türkiye’nin 81 iline yansıdığı şehirdir.

Ülkenin ve insanlarının sorunlarının çözümü için şah damarıdır Ankara…

Kendi şehrinde her başı sıkışanın, sorunlarını çözemeyen 7’den 70’e vatandaşların, siyasi parti il ve ilçe başkanlarının, sivil toplum örgütlerinin yani her insanın, her kurum ve kuruluşun; oy verdiği bakanlarının, milletvekillerinin ve bürokratların kapısını çaldığı yerdir Ankara…

“İstanbul’un taşı toprağı altındır” derler ya Ankara’nın ise “Taşı toprağı umuttur.”

Bakkalı da orada…

İş adamı da orada...

Müteahhidi de orada…

İşçisi, memuru da orada..

Köyden şehre inip çare bulamayan Mehmet amca da ‘Ver elini Ankara’ diyerek orada..

Umut, çare ve ekmek kapısı Ankara..

O nedenle Allah Ankara’nın yolunu tutan milletvekillerine, kamu kurum kuruşlarında görev yapan memurlara, bakanlıklarda görev yapan bürokratlara güç versin…

Bakıyorum, gözlemliyorum bir dakika boşları yok…

Her gün kapılarında sorunlarının çözülmesini isteyen onlarca insan…

***

Bunları neden yazıyorum…

Önceki gün Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığındaydım…

Trabzonlu hemşehrimiz Müsteşar Yardımcısı Mazhar Yıldırımhan’ı ziyaret ederken gördüğüm manzara beni hem duygulandırdı hem de halkına hizmet noktasında görevlerde bulunan insanların ne kadar önemli sorumluluklar üstlendiğini gördüm…

Hal böyle olunca da Yıldırımhan üzerinden bir hakkın teslimini yapmak gerekti…

Yıldırımhan’ın kapısında kimler yok ki..

Of’tan mı ararsın, Sürmene’den mi? Akçaabat’tan mı ararsın Beşikdüzü’nden mi?

Sadece kendi şehrinden değil..

Mardinli de, Siirtli de, Rizeli de var…

Eline ‘Sorununu Mazhar Bey’e anlat o çözer’ kartı verilen kişi çıkmış kapısına gelmiş!

Görüşmek isteyen hiç kimseye ‘Tanımıyorum’ diyerek sırtını dönmemiş…

Önündeki masada her partiden vekillerin notu dahi var!Bir taraftan vatandaşı dinlerken diğer taraftan elindeki telefonla çare bulma arayışında…

Hastası olana hastane, Kalacak olana misafirhane istiyor.

“Müsteşarım DSİ’ye adam alınacakmış oğlum için bir arasanız” diyen babaya umut…

Müsteşar Yardımcısı değil mübarek ‘DERT BABASI’

Ama  mutlu..

Diyor ki  “Bunları yapmasak biz buraya neden geldik ki. Önemli olan bizleri bu makamlara getirenlere layık olmak ve giderken de hoş bir seda bırakmak değil mi? Osman kardeşim ne ekersen onu biçersin.”

Bitlisli 70’li yaşlarda bir amca teşekkür için kapısına gelmiş  ‘Müsteşarım çam sakızı çoban armağanı’ diyerek elinde küçük bir kavanoz bal getirmiş…

Sordum neredeyse her gün aynı manzaraymış!

Ne yapsın Mazhar Yıldırımhan!

Gelene  ‘gelme’ mi desin!

Sorunu olana ‘benim görevim değil milletvekillerine, bakanlara, siyasetçilere gidin’  diyerek kapıyı mı göstersin!

Sorunlarının çözülmesi için gözünün içine umutla bakan insanlara  sırtını mı dönsün?

Yıldırımhan’ın yaptığı, bir hizmet ehli olmaktır…

***

Söyleyeceğim şu ki Anadolu’dan kopup gelerek Ankara’da gerek milletvekili gerekse de bürokrat olarak görev yapmak zordur velhasıl…

Çünkü umutsun sen…

Türkiye’nin her gün senin kapında olacağını  unutmayacaksın..

işte  önemli olan ‘O kapıyı’ hep açık tutmaktır…

Mazhar Yıldırımhan Ankara’da akil bir siyaset adamı olduğunu gösteriyor aslında..

Sırca köşklerden bu yerlere gelmemiş…

Bir alın teri ve  hiçbir gün bozulmamış  dava adamlığı ile  bu yerlere gelmiş…

Siyasetin içerisinde büyümüş, siyasetçi vatandaş ilişkisini en iyi şekilde özümsemiş , ‘Kimsesizlerin kimsesi olmanın’ ne demek olduğunu iyi kavramış, belediyecilik yaptığı dönemdeki hizmet gömleğini üzerinden hiç çıkarmamış. ‘Halka elini dokundurmayan siyasetçi olamaz’ anlayışı ile hareket etmiş bir adam..

Böyle bir adam Mazhar Yıldırımhan..

Partisi, parti rozeti, siyasi görüşüne bakmıyorum..

Oturduğu makamın hakkını vererek halkına kucak açıp açmadığını ölçü koyuyorum..

Buna bakınca da ‘Hemşehrim’ olması açısından da  gurur duyuyorum…