Bir günlüğüne başkente uzandım. Geç saatlerde indiğim başkentte sabah yine erken saatlerde kalkarak kulislere katıldım. Rize kulisinin döndüğü yer kuşkusuz Ankara Öğretmen Evi. Ben de öyle yaptım ve öğretmen evinde bazı siyasiler ve bürokratlar ile uzun bir sohbetimiz oldu.

Kişiler Rizeli olunca elbette Rize ve Türkiye gündemi konuşuldu. Önce FETÖ’den içeride olanlar ile ilgili görüşler ortaya atıldı. Hiç kuşkusuz 15 Temmuz darbe girişimi ile gözaltına alınan ve halen içeride olan binlerce insan konuşuldu.

Birlikte oturduğumuz siyasi ve bürokratların dahi ihtimal etmediği bazı kişilerin içeride olduğu, bunların birçoğunun suçsuz yere yattığı tartışıldı. Hükümetin yakın bir tarihte bu insanlar için geri dönüş müjdesi verebileceği konuşuldu.

Gereği de bu olmalı. Hakkında sadece iddia olup, hiçbir belge sunulamayan binlerce insan suçsuz yere içeride yatmakta. Bunlar için artık karar verme zamanı geldi. Sonra???

Sonrası malum! Özür dileriz, o karmaşada siz de yattınız, dört duvar arasında dinlendiniz, daha zindesiniz gibi boyalı sözler mi diyeceğiz?

İnsan hayatında bir dakikanın dahi ne kadar önemli olduğunu zamanı yaşarken belki biz bilemeyiz ancak içeride yatan insanlar için her saniye önemli.

İçeride yatan biri olarak bunu çok iyi biliyorum. Sayılı gün, sayılı dakika, sayılı sene, bir de hiç bilinmeyen bir denklem... Ne zaman? 

Bu çok önemli. Ha mahkeme günü, olmadı diğer mahkeme de, bir de avukat “Bir dahaki seferde” derse, yine umutlar bitmeden suçsuz yere dört duvar arasında bekle dur.

Ülke için konuşulanlar bunlar. Dönelim Rize’ye! Yatırımlar durdu,, eee biliyoruz. Niye durdu? Takip yok, her yapılana itiraz ediliyor...

Bu doğal bir şey. Rize öyle bir yer. Biri sakın bir merdivenden yukarı çıkmasın, aşağı asılan çok olur. Bunu da biliyoruz. Ne olacak peki? Herkes bir bir peşinde gezerken, gezenleri mi kollayacağız? Veya biri birine asılırken, asılanı mı peşimize çekeceğiz?

Yok, böyle olmaz. En iyisi kimse bir şey yapmaya kalkmasın, kimse büyümesin, herkes küçülsün ki küçük olarak kalalım. Tabii bu bazı geri zekalıların felsefesi, bizim bu felsefeye uymamız mümkün değil.

Peki başka ne konuşuldu? Rize Şehir Hastanesi, dolgu alanı, Külliye projesi, havalimanı, Ovit Tüneli, lojistik üs, yollar, sular ve birçok şey...

Sonuç? Aynı yerde tıkandık.

O istemedi, onu anladık, Rize de mi istemiyor? Yooo Rize istiyor, o istemiyor.

O kim? O siyasetçi... Peki, ne olacak sorusuna? O da istemeli.

Uzun uzun konuşulan konular, uzun uzun giden meseleler...

Sonuç: elde var sıfır, bir karınca boyu mesafe alamadık. Alabilir miyiz peki?

Alırız almasına da Suriye’deki iç barış sağlanırsa Rizeliler de iç barışı sağlar.

Yani; yine elde var sıfır.

Ankara havası böyle. Onlar da ümitsiz, onlar da iç barıştan yana, onlar da Rize’nin karınca boyu da olsa büyümesinden yana.

Puslu havada kurt avlamak gibi, tabii kurdun tuzağına düşmesen.