Geçen hafta Perşembe günü köşe yazımda sakatlık konusuna parmak basmış.

Onazi’nin sakatlanmasını;

“Müsabaka öncesi ısınmada gerekli özeni göstermedi mi?

Onları müsabakaya hazırlayanlar, şayet varsa böyle bir özensizlik...

Farkına mı varmıyorlar, yoksa görmezden mi geliyorlar?

Oyuncu beslenme, çalışma ve istirahatini ihmal mi etmiş?” şeklinde eleştiride bulunmuştum.

Bu hafta da Galatasaray maçında önce Castillo...

Sonra Bero’nun sakatlanması...

Üstelik üç oyuncunun da zorlamaya dayalı adale sakatlığı yaşamaları...

Teknik ekibin çalışma metodunu tartışılır hale getirmiştir.

Galatasaray maçını kazanmanın sevinci...

Uzun zamandır camianın özlem duyduğu bir galibiyet elde edilişi...

Bu ciddi sorunu halı altına süpürmeye meyledebilir.

İnanın bu müsabaka kaybedilmiş olsaydı...

İki oyuncunun erkenden sakatlanıp, oyunu terk edişleri gündem olurdu.

Artık kulüpler halka açık şirketlerdir.

En büyük yatırımları da oyunculardır.

Gerek oyuncular, gereke teknik ekip...

Profesyonel yaşamın gereklerini ve sorumluluklarını yerine getirmelidirler!

Pazar akşamı Caner’in yaşadığın ciddi sakatlık...

Hadisenin boyutunu ve ciddiyetinin hangi boyuta tırmandığını...

Kavrayabilmemiz için ciddi örnektir.

Acil tedbir alınmalı!

RİZE MAÇININ TAMAMINA YAYMAK...

Konya ve Akhisar maçlarının ilk yarılarının kötü...

İkinci yarılarının ilk yarılara nispeten iyi geçmesi...

Yine eleştirmemize neden olmuştu.

Referansımız Ersun Yanal’ın; ‘Başlangıçtan itibaren’ kazanma arzusunu ortaya koyan...

Mücadeleden asla vazgeçmeyip...

Rakibine bu mücadeleyi her yerde kabul ettirecek bir Trabzonspor istiyoruz” sözüydü.

Galatasaray maçında, Trabzonspor’u büyük yapan bu oyun felsefesine...

Ve karakterine uyan futbol, bu kez Ersun Hoca’nın sözüyle ilk yarı itibariyle örtüşmüş oldu.

Lakin kendine has özel şartlar taşıyan bu tür müsabakalarda...

Oyuncular ekstra bir isteklendirmeye pek ihtiyaç duymazlar.

O nedenle, önemli olan Galatasaray maçındaki başlangıcı...

Rizespor maçının geneline yayabilmektir.

Bu bakımdan Rize maçının, oyun yapısının hangi noktaya geldiği açısından bir fikir vereceğini umuyorum.

AKILDA KALMASIN...

BİR: Zeki’nin yapamadığı röveşata eleştiri alırken, pozisyonun devamında vücudunu siper edip, gol vuruşuna engel olması neden konuşulmaz?

İKİ: Ayrıca şu anda ligin en formda kanat oyuncusu Bruma ile mücadele ettiği pek dikkate alınmaz?

ÜÇ: Neden sakatlandığı ana kadar Bero’dan aldığı desteği, Güray’dan alamaması eleştirilmez?

DÖRT: Yusuf’un taşıdığı topu kaleye vurması eleştiri alırken (haklılık payı var)...

Topla gitmesine karşın, topsuz koşuyla onun hızına yetişip...

Ona destek koşusu yapacak numunelik bir oyuncunun olmamasından neden söz edilmez?

BEŞ: Bugün Zeki Yavru ve Mustafa Akbaş’a formayı veren...

(Üstelik o mevkilere oyuncu transfer edilmesine karşın...)

Ersun Yanal değil de, Trabzonlu bir teknik adam olsaydı neler olurdu?