Aslında; “Mustafa çıktıktan sonra, Abdülkadir ile Sosa dönünce” diye başlığı atmam gerekirdi. Ama yazıda başlığın kısa olması gerekiyor ya! Onun için “Akhisar’ın hem savunmada hem hücumda etkili ismi Mustafa sakatlanıp çıkıp yerine de Dany girince, Abdülkadir ile Sosa son haftalardaki formsuzluklarını unutturup futbol adına sahaya döndüler ve Trabzonspor’u kısa sürede 2-0 öne geçirdiler” yazmam gerekiyor. Çünkü, Mustafa’nın çıkışının hemen ardından Dany, Abdülkadir’i kaleye yakın yerde indirince, Sosa eski günlerini hatırlatan bir vuruşla geri dönüp muhteşem ilk golü kaydetti. 8 dakika sonra Abdülkadir ceza sahasında düşürüldü. Bu kez de Burak’a Göztepe maçında kaçırdığı penaltıyı Akhisar’da atmak düştü. Soyunma odasına Trabzonspor 2-0 önde gitti. Sosa, sadece serbest vuruş golü ile değil, oynadığı futbol ve pasları ile de “geri döndü” denebilir. İnşallah bundan sonraki maçlarda üzerine koyarak devam eder.

Aynı temennilerde sahanın iyilerinden Abdülkadir için de bulunmamız gerekiyor. Abdülkadir’i sadece hücumdaki etkisinden değil, defansa yardımıyla da tebrik etmemiz lazım. Öyle ki 51’inci dakikada Trabzonspor ceza sahası yayı üzerinde Onur’un kalesine şut mesafesinden yapılmak istenen vuruşta rakibin top dengesini bozarak durumun 2-1’e gelmesini önledi. Ardından da 67’nci dakikada sahada uyur gibi gözüken Novak golleri 3’ledi. Genelde “İç sahada birlikte oynasın” denilen Burak ile Rodallega ikilisinin deplasmanlar için de “biçilmiş kaftan” oldukları bu maçla anlaşıldı. Bu ikilemin bir avantajı da Burak ile Rodallega’nın birbiriyle haberleşerek savunma, orta alan ve hücumdaki paylaşımı iyi yapmalarıydı. İkisinden biri mutlaka hücumda kalırken, diğeri 1 ve 2’nci bölgelerde arkadaşlarına yardım eyledi. Hakem Meler'in “VAR” ile Burak’ın eline çarpan topa penaltı vermesi ne kadar doğru idiyse, 79’uncu dakikada Abdülkadir’in Akhisar ceza sahasında düşürülmesinde aynı “VAR”a gitmemesi o kadar yanlış oldu. Trabzonspor’un birbirini anlayan ekip olma yolunda bir kademe daha yukarı çıktığı maçta Mustafa Yumlu’nun burnunun kırılması buruk bir sevinç hissedilmesine sebep oldu. Ünal Karaman’ın da Rahmet-i Rahman’a kavuşan annesi için acısını paylaşıyorum.