Röportaj; Meryem AKGÜN // Uzun yıllardır sahnelere çıkan tiyatro oyuncusu ve senarist Şükrü Üçüncü sahneye attığı ilk adımından bugüne kadar başından geçen serüvenleri anlattı…

İlk tiyatro ile tanışmanız nasıl oldu?

Ş- “Memur bir ailenin çocuğuydum. Yaşadığımız kentte bulunan Devlet Tiyatrolarının oyunlarına sürekli babam tarafından getirilirdim. Bir gün, İstanbul’un fethini anlatan bir oyun sahneleniyordu. Sahnede gemi düzeni vardı. Seyir alanına doğru taşmış dekor. Fatih karakterini oynayan aktör sahnenin ucuna geldi. Tiradını veriyor. Tam önünde de ben varım. Aktör bir parmağı ile sürekli beni gösteriyordu. Çok etkilendim. Ertesi gün ben koltuğun ucunda o rolü yapmaya çalışıyordum. Çarşafı, padişah elbisesi yapmıştım. Kendimce Fatih olmuştum, diğer koltuklar da İstanbul… O zaman girdi içime bir kurt.”



Bu kadar heveslisiniz ama konservatuar okumadınız. Neden bu alanda eğitim almadınız?

Ş- “Ailem izin vermedi, şöyle oldu böyle oldu klişe sözleri söylemek istemiyorum. Hiç de öyle olmadı. Babam sürekli bir sanat dalı ile uğraşmamı istedi. Okul yıllarım hep sınıfta insanları güldüren skeçler oynamak ile geçti. Ama bu yönde eğitim almam gerektiği hiç kimsenin aklına gelmedi herhalde. Biraz haylazdım. Babam beni Ankara ya da İstanbul’a göndermek istemedi diyelim. Yaşadığım şehirde de konservatuar yoktu. Ben de Karadeniz Teknik Üniversitesi Makine bölümünü kazandım. Sonrasında alaylı olarak tiyatro eğitimi almaya başladım. Usta öğreticim KTÜ profesörlerinden, 35 yıllık tiyatro deneyimi olan Hüseyin Sabri Kurtuldu’dur. Murat Aşar ve Tamer Küçük Türkiye’de tanınmasa da benim ustamdırlar. Hepsinin önünde saygıyla eğliyorum.”



Yazdığınız oyunlarda, oynadığınız karakterlerde hep mizah var. Neden komik olmak istediniz?

Ş- “Bu aralar komik olmak isteyen epey fazla. Benim komikliğimin bir felsefesi var. İnsanları güldürmek beni mutlu ediyor. Stresli ve yaşanmaz bir dünya inşa ettik. Banka borçluları, psikolojik hastalar, geçim sıkıntısı, o, bu, şu... İnsanlığı birinin güldürmesi gerekli. Yaratanıma bazen şükrediyorum bana böyle bir yürek verdiği için.”



Anadolu’da bir kentte tiyatro yapmanın nasıl bir zorluğu var sizce?

Ş- “Şuan yaşadığım şehir Trabzon ve bu ilde tiyatro yapmak keyif verici. Tiyatro tarihinde önemli isimlere ev sahipliği yapmış. Yazar İlkay Somel’in bir yazısında, 1404 Nisan ayında Trabzon'a gelen İspanya Elçisi Clavijo (Ruy Gonzales) anılarında, “Güzel meyve bahçeleri, spor alanları, yarış yerleri, tiyatrolar, toplantı yerleri vardı.” diye yazmıştır. Tanzimat döneminin önemli isimlerinden Direktör Ali Bey 1890 yılında bu şehre vali olarak geldi ve Türk Tiyatrosu Karadeniz’de ilk bu şehirde başladı. Muhsin Ertuğrul’un uğradığı ve uzun turneler düzenlediği bir kent haline geldi. Şuanda da İstanbul ile yarışır bir tiyatro camiası vardır.”