Ülkelerindeki iç savaştan kaçarak umudun gölgesinde Türkiye'ye sığınan Afgan uyruklu vatandaşlar çifte dramın başrol oyuncuları. Zira onlar için hayat, ölüm korkusu ve sömürü düzeninden ibaret...^

SINIR DIŞI KORKUSU

Son yıllarda sayıları gittikçe artan göçmen işçilerin; ‘kaçak işçi’ olarak çalışıyor olmalarının yarattığı sınır dışı edilme korkusu, onları her şartta çalışmaya zorluyor. Bu işçilerin bir kısmını da Trabzon’daki mobilya fabrikalarında, restoranların mutfaklarında, tekstil işlerinde ve atölyelerde beden işçisi olarak çalıştırılan Afgan mülteciler oluşturuyor.

BİR DRAM DAHA

Tüm vatandaşlık haklarından mahrum olan bu insanlara herhangi bir sigorta da yapılmıyor. Trabzon’daki örneğini Afgan işçilerin oluşturduğu bu dramatik senaryoyu canlandıranlardan birisi de Şehzade Habibi. Bir mobilya fabrikasında çalışan Habibi’nin burada sakatlanıp çalışamaz hale gelmesini takip eden bir dram daha var.

ÜNİVERSİTE HAYALLERİ

Habibi mobilya fabrikasında çalışırken sakatlanınca, kızı Şehnaz Habibi üniversite hayallerini bir kenara bırakmak zorunda kaldı. Şehnaz günde 14 saat hiç izin kullanmadan sigortasız olarak çalıştığı restorandan aldığı günlük 30 lira ile 7 kişilik ailesine bakmanın yükünü omuzlarında taşıyor. Savaş ortamından kaçan ailenin hayatta kalma mücadelesi hız kesmeden sürüyor.

Haber: Şükran ATALAR