Maçka'da her dönem kaymakamlık atamaları tartışmalı olmuştur. Bu moda son dönemde de değişmedi. Her gelen kaymakam Maçka'ya katkı yapmaya, taş üstüne taş koymaya çalıştı. Fakat kaymakamlarımızın ilçeden ayrılmaları hep tartışmalı oldu. 2015 yılında Maçka'ya atanan Deniz Pişkin yeni kararnameyle Tosya Kaymakamlığına atandı. Her ilçe kendi kaymakamına veda yemeği veya benzeri programlar organize ediyor.

Fakat Maçka'da son yıllarda üst üste kaymakamlık yapan Ali Murat Kayhan, Alper Balcı, Deniz Pişkin ilçeden sessiz sedasız ayrıldılar.  Bir veda yemeği bile onlara çok görüldü. Vatandaşlar tarafından yolcu edildiler. Böyle mi olmalıydı? Ya da daha önceki uygulamalar böyle miydi? Tabi ki hayır... Kaymakamlara veda yemeği vermek gelenek halini almıştı. Son kaymakamımızı da bu şekilde uğurlamalıydık.  Beğenirsiniz beğenmezsiniz, onlar Maçka'ya hizmet ettiler.

Bu şekilde uğurlanmaları Maçka'ya hiç yakışmadı. Devlet adabını ve teamüllerini çok iyi bilen Maçkalılardan açıkçası böyle bir uğurlama beklemiyorduk. Her şeyin yolu, yordamı var. Devlet bürokrasisi ve geleneği denen bir şey var.  Son kaymakamımız Deniz Pişkin iyi eğitimli, halkın nabzını iyi tutan ve halkla iç içe olan bir kaymakamımızdı. Ve kendisi de Maçka'da sevilen, saygı duyulan bir idareciydi. Ona bir veda yemeği çok görülmemeliydi. Birlik ve beraberliğimize fazlaca ihtiyaç olduğu bu dönemde bu tür çekişmelere, ufak hesaplara hiç gerek yok.

Kimse şahsi meselelerini ve duygularını devlet adabını engellemeye yönelik davranışlara alet etmesin. Devlet geleneğini çiğnemek kimsenin ne hakkı ne de haddidir. 15 Temmuz'dan sonra ülkemizin siyasetçisinden vatandaşına kadar aynı safta buluşması çok ama çok önemli. Fakat bu tür ayrışmalar insanları üzüyor. İnşallah Maçka'da devlet erkânına yakışmayacak bu ve bunun gibi uygulamalar son bulur.

FINDIK ÜRETİCİSİ DERTLİ!

Dün birçok ulusal kanalın ana haber bültenlerine Türkiye'nin fındık ihracatından elde ettiği gelirler yansıdı. Geçen yıllara oranla ihracat gelirleri düşse de fındık, tarım sektöründe ihracatta en çok gelir getiren ürün. Bu yıl da öyle oldu. En büyük fındık üreticisi Türkiye ne yazık ki; bunun nimetlerinden yeterince yararlanamıyor. Fiyatlar hop inip hop çıkıyor. Üretici de bundan en çok mağdur olan kesim. Maalesef fındıkta bir fiyat politikası bile yok. Her şey serbest piyasaya dayalı. Ülkemizde birçok tarım ürününe taban fiyatı konulurken fındığın taban fiyatının olmaması en çok üreticileri mağdur ediyor.

Sezon başında 14 TL ile üretici fındığını satarken şimdilerde ise fiyat 10 TL'nin altına düştü. Yine olan fındık üreticisine oluyor. Karadeniz insanı bugüne kadar; yol, su ve elektrik haricinde devletinden hiçbir şey talep etmedi. Devletinden sadece şunu bekliyor: Senede bir kez üretilen ve satılan fındığının değeri korunsun. Bu ona yeter ve başka bir isteği de yok.

Bunu sağlamak devlet için çok mu zor? Fındığa neden hâlâ taban fiyat konulmaz? Anlamak mümkün değil. Arsin’in en yüksek köyü İşhan'da vatandaş 1 metre karın altında kışın çıkmasını bekler. Tavuk ve inek bakarak devlete katkı sağlar. Kendi geçimini sağlar ve devlete yük olmaz. Devletinden de tek isteği fındığına sahip çıkması. Hükümet bu güne kadar alan bazlı desteklemeler ile bir nebze olsun üreticiye destek oldu, olmaya da devam ediyor. Ama bu kafi değil. Vatandaş devletten fındıkta verimin ve kalitenin artması için taban fiyat belirlemesini bekliyor. Bu da vefakar, cefakar ve vatanperver Karadeniz insanının hakkı olsa gerek diye düşünüyorum.