Geçtiğimiz günlerde Karadeniz Gazetesi’nin manşetinde "Nerede bu işsizler" başlığıyla bir haber yayımlandı. Haberde; Ordu’nun Gölköy ilçesinde belediyenin öncülüğünde 12 milyon TL yatırımla kurulan ve 1000 işçinin istihdam edilebileceği fabrikada sadece 320 kişinin çalıştığı, çalışacak işçi bulmakta güçlük çekildiğine dikkat çekiliyordu. Hep söylüyorum! Niyet ve düşünce iyi fakat gidilen yol yanlış, atılan adım hatalı. Gölköy’deki bu yatırım bu hatanın en uç ve bariz örneği olmuş. Yapılacak yatırımlar bölgenin özelliklerine hitap etmeli. Yapacağınız yatırımın; hammaddesi, pazarı, en önemlisi işçi gücü olmalı. Bu bölge ise fındık bölgesi! Son yıllarda bölgemizde inatla tekstil yatırımları yapılıyor, yapılmaya devam ediliyor.

Hammaddesi ve pazarı olmayan, özellikle işi yapacak yetişmiş iş gücü olmayan bölgemizde, tekstil konusunda bu kadar ısrarlı olunmasına bir türlü anlam veremiyorum. Bölgede yapılan tüm tekstil yatırımlarının karşılaştığı en büyük sorun çalışacak işçi bulunamaması. Bulamazsınız! Çünkü geçmişinde böyle bir istihdam altyapısı yok. Göç veren bir bölge olduğu için genç nüfus, yani iş gücü büyük şehirlere gitmiş. İşi bilmeyen insanların işi öğreninceye kadar düşük ücretle çalıştırılmak istenmesi de işe olan ilgiyi azaltıyor. Söylentilere göre; Karadeniz bölgesinde işe ilk giren tekstil işçisine ödenen rakam 350 TL’ye kadar düşüyor ve 3 aydan önce sigorta da yok!

Peki nedendir bu ısrar? Neden hammaddesi, pazarı ve çalışacak iş gücü olmayan bir sektör, yatırımcıların bu bölgeye bu kadar ilgi göstermesine sebep oluyor ve yatırım sonrası pişmanlıklar ve sorunlar yaşanıyor? Cevap, popülist yaklaşımla verilen teşvikler. Sebebi bilinmez bir şekilde, bölgede fındık sanayini ve tarımını yok etmeye yönelik düşüncelerle bu sektöre tanınan ayrıcalık ve kolaylıklardır. Nedense başka hiçbir sektöre tanınmayan ücretsiz arazi tahsisleri ve yerel yönetimler dahil, siyasilerin yönlendirmeleri ve sağlanan teşviklerle bölge cazip hale getirildi ve tekstil atölyeleri, fabrikaları ardı ardına açılmaya başladı. Örneğimizde de olduğu gibi, en büyük sorun olan işçi sorunu nedeniyle birçok yatırımcı ya kapattı ya da kapasitesinin çok altında devam etti.

Büyük firmalar bile çalışacak işçi bulmak konusunda sıkıntı çekiyor. Zaten zor, bilgi ve yetenek gerektiren tekstil işçisi, ücret de düşük olunca çalışmıyor. Üretim için tüm hammaddesini dışarıdan getiren sektörün pazara da uzak olması karlılığını düşürüyor. Yani bu bölgede tekstil yatırımı yanlış bir düşünce ve adımdır. Ölü yatırımdır. Bölge fındık bölgesidir ve hep söylediğimiz; üretilen ürüne ve bölgenin özelliklerine uygun yatırımların desteklenmesi ve teşvik edilmesi gerektiğidir. Karadeniz bölgesinde yatırım yapılacaksa bu başta fındık olmak üzere, bölgenin özelliklerine göre diğer tarım ürünleri ve hayvancılık başta olmak üzere planlanmalıdır. Hem bölgenin ürünü değer kazanır ve ekonomisi canlanır hem de insanlar mutlu olur. Fındık bahçesini keserek, tişört fabrikası kurarsanız. Fındık toplayanları da kaçırırsınız. Görün artık, bu bölge 'FINDIK BÖLGESİ!'