Bugün siyaset, yerel ya da ulusal sorunları yazmayacağız... Bugün yastayız... Cumartesi günü Ankara’da patlayan bombalar hepimizin yüreğinde patladı. 100’e yakın vatandaşımızın hayatını kaybettiği, 250’ye yakınının da yaralandığı kanlı bir güne uyandık. Son zamanlarda ülke genelinde yaşanan ölümler ve olaylar o kadar çok ve kanıksanmış bir hale gelmişti ki şaşıramıyorduk bile. Ölümlere öylesine alışmıştık ki tepki bile gösteremiyorduk. Geçtiğimiz Kurban Bayramı’nın trafik bilançosu: 134 ölü, yaklaşık 800 yaralı...

22 Temmuz-16 Eylül arası terör bilançosu ise daha da ağır; 123 güvenlik görevlisi (asker-polis-korucu) şehit olurken, bin 195 terörist etkisiz hale getirildi. Maden ve iş kazalarını yazmıyorum bile... Ölüyoruz yani; trafikte, madende, iş kazasında ve terör sonucu ölüyoruz... Ve ölümler sadece rakamlardan ibaret birer bilanço olarak bir süre sonra akıllarımızda dahi kalmıyor... Sebebi ne olursa olsun bu ölümlerin ardından acı en çok düştüğü yeri yakıyor. Ölenlerin geride bıraktıklarını acıtıyor...

Ve yastayız... Kanlı, 10 Ekim Cumartesi gününün ardından acımızı milletçe yaşayalım, hissedelim diye 3 günlük yas ilan edildi. Sadece Ankara’da ölenler için değil, terörle mücadelede kaybettiğimiz tüm şehitlerimiz içinde ilan edildi bu yas. Aynı gün Diyarbakır’da biri eşinin yanında şehit edilen 2 polisimiz için de ilan edildi. Pazar günü terörle çatışırken şehit düşen 2 askerimiz için de...

Son cümle; ülkemizin birlik ve beraberliğine kasteden menfur terör saldırısını şiddetle kınıyor, bu saldırıda, öncesinde ve devamında hayatını kaybeden tüm vatandaşlarımıza ve şehitlerimize Allah'tan rahmet, yakınlarına ve milletimize başsağlığı, yaralılara acil şifalar diliyorum. Allah devlete ve millete zeval vermesin. İnşallah bunun da üstesinden milletçe geleceğiz.