Hrant Dink’in öldürülmesinde ihmal ve görevini yapmama suçlamalarına ilişkin 26 kamu görevlisi hakkında dava açılmıştı. Bu davanın ek klasörlerinde Trabzon medyasına ilişkin çok çarpıcı bir iddia yer aldı. İddiaya göre Trabzon yerel basında çalışan ve “Sol” görüşlü olduğu anlaşılan ‘Hakan Can’ kod adlı gazetecinin, Dink’in Öldürülmesinden hemen sonra ‘elemanlaştırıldığı’ iddia ediliyor. Emniyet İstihbarat’ın bu kişi ile 25 Ocak 2007’den 5 Ağustos 2008’de kadar 9 kez görüştüğü anlaşılıyor. Daha sonra bu muhbir, sözde gazeteciden elde edilen istihbaratlar anlatılıyor.

Dosyada paylaşılan istihbarat bilgilerinden anlaşıldığı kadarıyla muhbir, ‘gazeteci’ kimliğiyle, olay hakkında kimin ne bildiğini, kimin ne söylediğini ya da elde ettiğini öğrenerek Emniyet’e bildiriyor. Hatta gazetecilik mesleğini kullanarak, birçok gazeteciyle yakınlık kurarak, ilişkilerini kullanarak elde ettiği bilgi ya da istihbaratı Emniyet birimlerine aktarıyor.

Bu bilgiler karşılığında ödendiği belirtilen para ise çok komik.

Raporda yer alan çok ilginç iddialar da var. Trabzon’da sol kesimle arası oldukça iyi olduğu anlaşılan bu muhbir, bazı kişilerin özel yaşamlarına, ya da bir öğretim üyesinin bilimsel araştırmasına, sol bir kesim adına çıkarılacak gazeteye kadar bazı bilgileri Emniyet’le paylaşıyor.

Bu vahim iddiaların ne kadarı doğru?  Gazeteci kimliğiyle dolaştığı öne sürülen ‘Hakan Can’ kod adlı yardımcı istihbarat elemanı kim?

Davanın ilerleyen aşamalarında bu kişi ortaya çıkar mı, çıkarılır mı bilmiyorum. Ancak bu iddiaların ortaya çıkarılması, bu kişinin deşifre edilmesi, Trabzon basını için bir onur sorunudur.

Ne yazık ki gazetecilik Mesleği özellikle son dönemlerde çok yozlaştı, yozlaştırıldı. Ancak bu tür ucuz muhbirler ya da gazeteciliğin yüz karası kişiler her dönemde olmuştur.

Gazetecilik mesleği haber kaynaklarıyla mesafeli bir ilişkiyi gerektirir. Ne yazık ki bu kutsal meslek, toplumsal sorumluluktan, temel amaçlarından ya da işlevlerinden çok uzaklaştırıldı. Bırakın mesafeli ilişkiyi, haber kaynaklarıyla içli dışlı olmak bir avantaj haline dönüştü.Böylece karşılıklı kullanmaya dayalı bir ‘yozlaşmış gazetecilik’ çıktı ortaya.

Daha ileri gidilerek; artık gazetecilik birilerinin yandaşı, candaşı, birilerinin çıkarını savunan, sözcülüğünü yapan, yalaka insanlar olarak sunulmaya, algılanmaya başlandı.

Muhbir gazetecilik, bu yozlaşmanın en rezil boyutu. Şimdi buna, Emniyet İstihbarat’ın yanı sıra, siyasal iktidar ya da siyasal kesimlerin muhbiri olarak çalışan sözde gazeteciler de eklendi.

Bu meslek temizlenmeden, bu muhbirler, parayla haber yapanlar, siyasete ya da güç odaklarına hizmet edip gazetecileri gammazlayanlar, bu kutsal işi başka amaçları için kullananlar meslekten men edilmeden, gazeteciliğin onuru zedelenmeye devam edecek...