10 Ekim 2015 tarihinde şöyle yazmıştık: “Bugün Suriye başta olmak üzere Ortadoğu politikasında “Sıfır çeken halterci” durumuna düşen Türkiye’den bahis edecek idik. Ama, o ki 13 Ekim Salı günü Başbakanı Sayın Ahmet Davutoğlu Trabzon’a teşrif edecek idi, biz de bazı gerçekleri aktarmayı o güne bırak(mış)tık.” Başbakan Davutoğlu, tam doğru ve makul bir gerekçe ile Trabzon mitingini ileri bir tarihe erteledi.

*

Yine de, öylesine kötü, vahşi, kalleşçe bir saldırı ben diyeyim “yaşatıldı”, siz söyleyin “yaşadık” ki, ne “sözün bittiği yer” ne de “yazıların kifayet edebileceği” bir hâl kaldı.

*

Her ne olursa olsun, ben diyeyim “Bu millet”, siz söyleyin “Bu insanlar”, onlar desin “Bu ümmet”, böylesine bir acıyı yaşamasaydı da, biz de Suriye politikasının temeldeki yanlışlarından söz edebilseydik.

*

Ama yine de söylenecek iki çift lâfımız, yazılacak üç beş satırımız, sorulacak bir sorumuz olacak ise, o da şudur: -En kötü gerçeği; “Suriye politikası ile geldiğimiz noktayı” ben diyeyim “göremeyerek”, siz söyleyin “görmeyerek”, Türk halkını “Eset gidecek, 6 ay sonra Emevi camiinde hep birlikte cuma namazı kılacağız” diyerek en güzel yalanla kandıranların bu dünya için suçları, ahret için günahları yok mudur? Sorumlu değiller midir?

*

Söz konusu sorumluluk olunca, ister istemez Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın resmi ziyarette bulunduğu Meksika’da 12 Şubat 2015 tarihinde yaptığı konuşmada ABD’yi yönetenlere hitaben söylediklerindeki iki cümleyi, bu ülkede siyaset yapanlara da ille de hükümet edenlere hatırlatmamız gerekmiyor mu?

*

“Biz siyasiler ülkemizde işlenen cinayetlerden sorumluyuz. Tavrımızı ortaya koymak zorundayız.”

*

Gelelim, kamuoyu dediğimiz toplumun tümü adına hareket etmesi gereken bir mesleğin içinde yer alan Mehmet Barlas’ın Ankara’daki vahşeti neredeyse normal sayan vahim ve endişe verici tarifine: -“Ortadoğu’da bunlar her gün oluyor. Irak’ta 60, başka yerde 100 kişi mesela. Biz de Ortadoğu ülkesiyiz.” Zihniyetin vahimliğine bakın! Bunlara göre; yıllardır medeniyet için çaba gösteren, bir şeyler yapan Türkiye hâlâ bir Ortadoğu ülkesidir. Ortadoğu ülkesi olmanın, yaşanan olaylar nedeniyle en endişe verici yanı ise nedir bilir misiniz? Bu ülkelerde böylesi patlamaların, bombaların ibadethanelerde, cami önlerinde bile vukua gelmesidir ki, Allah korusun! Allah, Mehmet Barlas’a da işine geldiği zaman “Avrupa ülkesi” dediği Türkiye’de değil, tarif ettiği nitelikteki Ortadoğu ülkelerinden birinde yaşamayı nasip etsin!

*

Ve de işin bir vahim tarafı daha... İşlevini siyaset ve sermayenin emrine tahsis edip, kamu adına değil de, birileri hesabına yapan bazı basın yayın organlarının geçmişte dünyada yaşanan terör olaylarını sıralayarak Türkiye’de meydana gelen tarihin bu en büyük vahşetini de, böylesi zincirin bir halkasıymışçasına normalleştirmeye çalışmasıdır.

*

Ez cümle... Başta Suriye olmak üzere tüm dış politikasında sıfır çeken halterci konumuna düşen, düşürülen Türkiye halkının tamamı, kimden ve nereden gelirse gelsin, hak etmediği bu durum için, bir akıl ve vicdan muhasebesini mutlaka yapmalıdır. Yoksa, aklını ve vicdanını farklı hesaplar ve çıkarlar uğruna başkalarına ben diyeyim “emanet edenlerin”, siz söyleyin “kiraya verenlerin” hem dünya hem de ahrette de işleri zordur. Allah böylesine bir yaratılan durumuna düşmekten cümlemizi korusun...