Değerli okurlarım bu, 15 Temmuz’la ilgili üçüncü yazım. Bugün meydanların kimliğinden, ‘demokrasiden’ bahsedeceğim. “ Düşüncelerine katılmıyorum ama, düşüncelerini özgürce ifade etmen için canımı bile veririm” der Voltaire. Bu kadar önemlidir işte, insanca yaşamak için demokrasi... Tarih, varlığı ile ‘varlık gösteren’, yokluğu ile ‘kaybolan’ insanlığın örnekleri ile doludur. Özgür düşünce yapısının büyüttüğü geliştirdiği zamanla da, bireylerin kimliklerinin bir parçası, kültürü olan demokrasi... Halkın özgürce düşüncelerini ortaya koyduğu, sorup sorgulayabildiği ortamların adıdır demokrasi...

Bu kültürün sağlıklı işlemesi için de, öncelikle yöneticilerini ve siyasetlerini denetleyen bir halk iradesi ve sivil toplum anlayışının olması gerekmektedir. Dernekler, vakıflar, sendikalar vb... sivil toplum örgütleri; bu anlayışın kurumları, halkın yönetime katılma alanlarıdır. Bu alanların siyasallaşmadan ortaya koyduğu denetlemeler ve katkı, demokrasinin en önemli güvencesidir aynı zamanda...

Eğer ‘halkın iradesi’ susturulmuş ya da yok sayılmış, sivil toplum örgütleri siyasi güce teslim olmuş, iktidar tek akıldan yürütülüyorsa; orada, demokrasi dışı eylemlerin, kalkışımların her an ortaya çıkması kaçınılmazdır. Şimdi sormak lazım; cemaatin, devlet içinde ikinci bir güç olma durumunu bilmeyen var mıydı? Yine bu yapılaşmaya karşı önlem almak yerine, kendi durumunu korumak adına, olup biteni saklama yoluna giden iktidarın, halkın ve aynı zamanda sivil toplum örgütlerinin gözünden kaçırmak için ciddi bir toplum mühendisliği yaptığını bilmeyeniniz var mı? “Seçmen üzerinde hakimiyet kurmak ve kendine taraf oluşturmak adına ortaya koyulan sözde  düşmanlıklar, bu düşmanlıkların intikam yeminleri ve de halkı birbirine tahammül edemeyen kamplara bölme neticesindedir ki; yıllardır gerçek tehlikenin nereden geleceğini ve kimler olduğu gözlerden kaçırılmıştır... Böylelikle halkın demokratik hakkı olan katkı sağlama ve denetleme görevini elinden almıştır. “Demokrasi” dedikleri, bugünden yarına bir emirle sahiplenilecek ve varılabilecek bir sonuç değildir elbette... Kültürü zafiyete uğratanlar sıkışınca, işin sorumluluğunu halka bırakarak vebalden kurtulamazlar...

Halk bugün meydanlarda gereğini yapmış;  ülke bütünlüğü ve yarınların selameti için, iktidarın bütün yanlışlarını bir tarafa bırakmışsa eğer, aynı sahiplenmeyi ve hassasiyeti de iktidardan beklemektedir. Darbelerin askeri liseleri kapatmakla değil, halkın yönetime katılması ve katkı sağlaması ile önleneceği bilinmelidir... İktidarın yapması gereken dürüst, şeffaf siyaset; demokrasinin, siyasi partiler dahil her alanla işletilmesi. Merkezinde halk olan bir yönetim ancak demokrasinin nimetlerinden faydalanır, ömrünü uzatır. Şurası bir gerçek; şeffaf ve açıklık içeren kavramlar, toplumu belirsizlikten kurtarır. Onun için, demokrasi, laiklik gibi mefhumların, önce içeriğini ortaya doğru koyma zorunluluğu vardır. Aksi tutum, istismarcı çevrelerin ekmeğine yağ sürmek olur. Bundan böyle iktidarın; demokrasinin ne olduğu ve nasıl kullanılacağı konusunda daha sağlıklı siyasetler ortaya koymasını, halkı zor durumda bırakmamasını dilerim. Var olsun 15 Temmuz’un demokrasi aşıkları, milliyetçileri...