Beklemenin en boş halini sorsalar bize, yukarıda cümleyle başlardık söze. HAYIR’la HAYR’ı karıştıranların, ikisini de aynı şey zannedenlerin, ufuklarından bir şey beklemek, fırtına beklemek gibidir. Tufan beklemek gibidir.

Karakışın ayazından bahar sabahına uyanmayı beklemek gibidir. EVET kabul etmektir, HAYIR’sa reddetmek. EVET kucaklamaktır, HAYIR sa sırt dönmek. 15 Temmuz darbe girişiminden sonra herkes şunu bilmelidir ki; hiç kimse demokrasi, rejim ve üniter yapı savunuculuğuna soyunmasın. O defteri milletimiz yüzlerce şehit, binlerce gazi ve milyonlarca kahramanla 15 Temmuz gecesi bir daha açılmamak üzere kapatmıştır.

Üniter yapının da, demokrasinin de, cumhuriyet ve rejiminde tek ve değişmez sahibi milletimizdir. 15 Temmuz gecesi gecenin bir yarısında SELA ve EZAN’lara kulak verip meydanlara inenlerle sela ve ezan okuyanlara tekme atıp yatağına girenler arasındaki farkı milletimiz asla unutmayacaktır.   Hep korkuyla yönetildik. Ve korkutularak yönetildik.

Artık umutla yönetmek ve umutlanarak yönetilmek istiyoruz.  Aklımızı çelmek isteyenler ya başka kapıya koşsun ya da başka korkularla, başka endişelerle gelsinler kapımıza. İçerik önemlidir tabii ki. İçeriği bilmez veya bilip de anlamazsak kime veya neye bakar, nasıl karar veririz? Dostlarımıza bakarız. Sözünden ve özünden emin olduğumuz insanların duruşuna bakarız.

Kimlerle yan yana, kimlerle karşı karşıya kaldığımıza bakarız. Dahası aklımız ermiyorsa, ilmimiz yetmiyorsa kalbimize danışır, gönlümüze bakarız. Bilgelik ve endişe satanların sözünden, dostların ve milletin istikameti daha güvenli ve daha hedefe götürücüdür.

Bu cümlelerden cehaleti pazarladığımız gibi bir sonuç çıkartılmasın. İstiyoruz ve çalışıyoruz ki bu kutsal topraklara ve aziz milletimize hayrı dokunmayanların “HAYIR”ından bir şey beklemeyelim. 16 Nisan akşamında milletimizin son sözüne kulak verelim.