Gazeteci İbrahim Kiras bugün kaleme aldığı ''Seçmen aklıyla değil duygularıyla oy verir'' başlıklı yazısında, ''Ülkede işler hiç iyi gitmiyor maalesef. Özellikle başkanlık sistemine geçtiğimiz günden itibaren ekonomiden dış politikaya tarımdan eğitime bütün alanlarda devlet mekanizması gitgide bozuldu, siyaset kumaşı dikiş tutmaz hale geldi.'' değerlendirmesinde bulundu.

Anketlere göre; AKP'nin oyunun yüzde 30 civarında seyrettiğini ifade eden Kiras, kararsız seçmen denilen kitlenin çok büyük bir kısmının eski AKP seçmeni olduğunu belirtip bu kitlenin hâlâ başka bir partiyi tercih etmediğine göre yeniden AKP'ye oy verip vermeme konusunda kararsız olduğunun altını çizdi.

İbrahim Kİras'ın yazısının ilgili bölümü şu şekilde:

Ülkede işler hiç iyi gitmiyor maalesef. Özellikle başkanlık sistemine geçtiğimiz günden itibaren ekonomiden dış politikaya tarımdan eğitime bütün alanlarda devlet mekanizması gitgide bozuldu, siyaset kumaşı dikiş tutmaz hale geldi. Hukuktan, adaletten, ehliyetten, liyakatten, otoriterlikten, kutuplaştırma dilinden veya nepotizmden hiç söz etmiyorum.

Oysa Başkanlık sistemine geçtiğimizde işlerin daha iyiye gideceği vadedilmişti, artık hızlı karar alınacağı için devletin daha iyi yönetileceği ileri sürülmüştü. Türkiye’nin “uçuşa geçeceği” ileri sürülmüştü. Faizle, kurla, şunla bunla nasıl mücadele edildiğini göreceğimiz söylenmişti.

Bunların hepsinin tam tersi oldu ve dolayısıyla şimdi gelmiş olduğumuz yer iktidarın seçmen tabanında bir ölçüde hayal kırıklığı uyandırdı, belirli bir tepki doğurdu. Ancak kimilerinin beklentisine rağmen bu kitle çok fazla dağılmadı. Hatta anketlerde kararsız olduğunu söyleyen geniş kitle bile muhalefet partilerine teveccüh göstermediğine göre iktidar partisinden tamamen ümidini kesmemiş sayılabilir.

Anketlerin çoğuna göre oy potansiyeli kararsızlar dağıtılmadan yüzde 30’un altında. Kararsızlar eşit dağıtıldığında bu oran yüzde 30’un üstüne çıkabiliyor ama kararsız olduğunu söyleyen kitlenin büyük kısmının aslında “ AK Parti’ye oy verip vermeme konusunda kararsız olduğu” düşünülmeli. Bu takdirde mevcut iktidarın her şeye rağmen yine “potada” olduğu kabul edilmek durumunda.

Bunun tek bir sebebi yok kuşkusuz. Ancak en büyük sebep iktidar partisinin tabanıyla bağının duygu temelinde şekillenmiş olması gibi görünüyor.

Bu kesimin Türk tipi başkanlık rejimi adı verilen otokrasi macerasının nelere mal olduğunu görmek istemeyişi kendisini “temsil” edenlerle kurduğu özdeşlik ilişkisinin sonucu. Bir iddianın tarafı olmuş olmanın gereği. İşlerin bir gün düzeleceği beklentisi veya “Bu kadar büyük sorunu düzeltse düzeltse yine bizim parti düzeltir” düşüncesine sığınması esas olarak tarafı olduğu iddiayı sürdürme zorunluğu duymasından.

Siyaset felsefecilerine göre daha iyi bir alternatifi henüz bulunamayan demokrasinin en ciddi problemlerinden biri yönetimin belirlenmesinde aklı devreden çıkarma riskini içermesi. Çünkü seçmen aklıyla değil duygularıyla karar verir. Yalnızca sandık başında değil, hayatın her alanında. İnsanoğlu aklını kullanabilen ama her zaman rasyonel davranmayı beceremeyen bir canlı.