Seçimlere kadar en çok merak edilen konu, Türkiye’de demokratik yollardan iktidarın değişip değişmeyeceğiydi.

Kuruluşunun daha birinci yılını yaşamadan iktidar olmuş bir parti vardı ortada. Türkiye demokrasisi ne kadar tartışmalı olsa da; AKP’ye, ABD ve AB’den gelen büyük dış destek ne denli kuşkular yaratsa da, dinci bir gelenekten geliyor olmak ne kadar alerji oluştursa da, Türkiye AKP iktidarına katlandı. Hiçbir iktidarın yakalayamadığı şansa sahip oldu.

Erdoğan’ın kurduğu yapı, iktidar dışında bir seçeneği kabul etmiyor. Muhalefet bir kabus demek. Hep iktidar olduğu, muhalefette kalmadığı için de demokratik bir olgunluğa, demokratik reflekslere sahip değil. Empati yapmaktan uzak. Halk oyuyla iktidara geldiği için her türlü dayatma hakkını kendinde görüyor, bunu "demokrasi" sanıyor. Güçler ayrılığı, hukuk devleti, siyasal ve toplumsal muhalefet; kısaca iktidar gücünü sınırlayacak-denetleyecek her şeyi tehlikeli, darbeci ve terörist işi görüyor.

Böylesine çarpık bir yönetim anlayışına sahip ‘Erdoğan düzeni’, iktidardan düştüğü an bitmiş demektir. Bu hastalıklı korku, bu paranoya, memlekete kriz olarak dönüyor.

BÜYÜK SUÇLAR

Erdoğan’ın iktidarı, bırakmak ya da başkalarıyla paylaşmak istemiyor?

Çünkü 13 yıllık iktidar dönemi sonunda, ‘demokrasi açısından bir karanlık dönem’ planlanıyor. Başkanlık rejimi, bu karanlık dönemi anlatmak için en sempatik kavram. Her şeyin tek elde toplandığı, toplumsal ve siyasal muhalefetin bastırıldığı, parlamento varlığının tek adamın iki dudağı arasında bulunduğu, yasama ve yargı yetkisine her türlü müdahalenin yapılabildiği, padişah yetkisinden bile daha geniş bir yönetim erki isteniyor.

Baskıların, hukuksuzlukların, adaletsizliklerin, paralel devletlerin ve hukuk dışı karanlık yapılanmaların, toplumsal ayrışmanın egemen olduğu bir dönem yaşandı. İktidar olanaklarıyla devletin-toplumun değerlerinin yağmalandığı, talan edildiği, tarihin en büyük hırsızlık ve yolsuzluklarının yapıldığı, iktidar yanlısı ya da yalakası olmayana yaşam hakkı tanınmayan bir karabasan.

Komşulara karşı kanlı iç savaşların kışkırtıldığı-desteklendiği, ülkeyi ayrıştıracak projelerin devreye sokulduğu; küresel zorbalara hizmetin, ulusal çıkarların önüne geçtiği bir dönem.

Çok büyük suçlar var. Bu suçlar ortadayken, iktidarı kaybetmemek için gerekirse memleketi ateşe verecek senaryolar harekete geçirilebiliyor. Her türlü terör örgütüyle iç içe geçmiş bir tezgah ile ülke yeni seçime götürülüyor.

Başbakan’ın koalisyon ısrarına karşı sarayın erken seçim projesi hızla hayatiyet buluyor. Hesap MHP’yi aşağı alıp tek başına yeni bir Erdoğan iktidarı. Yaratılan kaostan, karanlık döneme geçiş.

Türkiye buna izin verecek mi?