Maşallah (!), memleketin her yeri uzman kaynıyor. Güzellik yarışmasına girenler, soyundukça, kariyerimi geliştireceğim diyor. Süpürge satan da kariyerden bahsediyor. Üniversiteye asistan olan ise ancak on-onbeş yıl sonra kariyerden bahsedebiliyor! Konuşan çok, analiz çok... Herkes bağlı olduğu yere göre yorum yapıyor. Yapıyor da ne oluyor? Zihinler daha çok karışıyor. Ortalıkta binbir çeşit görüş cirit atıyor. Hedef şaşırtma, gizleme hepsinde ortak özellik. Gerçekte olan ise beyinleri sürüleştirme virüsü gittikçe daha çok yayılıyor.

Ortalıkta görünenler yönlendirme yapıyor. Diğerleri sus deyince susan, ver deyince veren, gel deyince gelen ırgatlara dönüşüyor. Sonuçta insanlara, din, ideoloji, demokrasi, özgürlük, insan hakları sakız gibi çiğnetiliyor. Algı yönlendirmeleri genelde bunlar kullanılarak uygulanıyor. Bir ırgat başlangıçta bunların hangisine önem verirse versin kendisi o alanda asgari temel bilgiye sahip olmadığı için algı yönetimi denilen örümcek ağına kolay takılıyor. İşte bu noktada “biat kültürü” kendiliğinden oluşmuş oluyor.

Bir defa beyin işgal virüsünü kaptıktan sonra, o insan, artık iyiyi, doğruyu ve güzeli bizzat arama hak ve yetkisini de kendisinde bulamıyor. Kişi artık sorgulama yeteneğini kaybetmiştir. Oysa, aynı şahıs, siz ona bir şey anlatırken kendisini nasıl da bilgin olarak görüyor, şaşmamak elde değil. Bildiği ve bizzat algılayabildiği tek şey karşısındakinin efendisi olup olmadığıdır; buna göre peşinen uysal olacaktır veya aksine, birden bire kapalı kutu olabiliyor.

Çünkü ruhunu farklı ve (bilmediği) yeni kutsallar sarmıştır. Bir bakıyorsunuz milli ve manevi değerler, bayrak, vatan, din, ahlak gibi temel değerler anlamsızlaşıyor; bu değerlerin korunması, seçkinlerin istismar konuşmaları hariç, çoğu zaman pek bir şey ifade etmiyor. Birçok insan, ortada menfaat yokken bu değerleri savunur gibi oluyorsa da, ufak bir menfaat karşılığında adeta hepsini unutabiliyor!

Demokrasi denilen oyun boyunca seçkinlerde, ayrıcalıklılarda ve ırgatlarda hiç de değişim olmuyor. Hepsi kendi yolunda devam ediyor ve her şeyi kendisinin planlayıp, yaptığını zannediyor. Mesela, bütün dinlere göre herkes her yönüyle birbirine eşit bağımsız, yeterli ve sorumlu bireylerdir. Ben dindarım diyenler, bir bakıyorsunuz, başkaları için “onlar üstün insanlardır, benim onlara uymam gerekir” diyebiliyor. Bütün bunlara iç göç denilen, sosyolojik anlamda ortak kültürü bütünüyle yok eden hadise de eklenince yeterli eğitim almamış kitleler kendini daha hür, fakat, daha da yetersiz, yalnızlaşmış hissediyor. Yalan ve yanlış propagandalara daha kolay inanmaya başlıyor. Bir defa algı yönlendirme örümceğinin ağına takılmıştır. Tabiatıyla bütün bunlar kısa zamanda olmuyor.