Alman Federal Meclisi’nin aldığı karar sürpriz değildir. Hiç şaşırmadım. Üstelik gizli gelmedi, ‘geliyorum’ diyerek geldi. Bu meselenin hiçbir yönü şaşırtıcı değil. Birinci Dünya Savaşı’nda Kafkasya’da İngiliz ve Ruslar Azerbaycan’a saldırırlar ve biz geri çekiliriz. Doğu Avrupa’da Ruslara karşı birlikte savaştığımız Almanlar cephede balo yaparak bunu kutlarlar. Yine 1917’de Filistin’de Arap kalleşliğinin de katkısıyla İngilizlere yenildik. İngilizler Kudüs’e girerler. Alman ordusu bu Hıristiyan zaferini yine kutlar. Halbuki, İngilizlere karşı, Almanlarla biz müttefik idik! Biz ki; güçsüz kalıp başkasının yardımına muhtaç duruma düştük, onlardan 5 milyon altın alıp savaşa girdik, bir de Hıristiyan parasıyla cihat ilan ettik... Yetmedi; savaştan sonra 40 yıldan beri benim işçilerim karnını doyurmak için Almanlara bir ömür veriyorsa, elbette Alman her istediğini yapar. Size mi soracaktı? Bu arada bizim siyasilerin gözü aydın; boş konuşmak için beleşten iç politika malzemesi buldular.

Atıp duruyorlar, milletin gazını alıyorlar. Biraz da profil ayarlaması yapsalar iyi olacak. Başbakan, tepki için “Berlin Büyükelçimizi geri çağırdık” diyor. Haberi yok, Büyükelçi bir gün önce gelmiş. Yandakiler ikaz ettiler. Sözü düzeltmek için de “Düzeltiyorum, kendisi gelmiş” demez mi? Demek ki kimse çağırmamış! İtiraf! Benim Türkiye’m, ne haldesin? Yani, ilk 24 saatte hiç ama hiç bir şey yapılmamış, kimse Almanlara boşuna küfretmesin, bir şey olmayacak. Nasıl olsun ki? Başbakan soykırım oylamasından iki gün önce, (nereden icap ettiyse) çıkıp da “Şartlar ne olursa olsun ilişkilerimiz bozulmayacak” demişse, ortada bir sıkıntı yok demektir. Üstelik, “1915’te devletin suç işlediği açıktır” diye yazan yandaşlar da sürüyle. Fırsatını buldular mı Türk düşmanları, Türkiye düşmanları çabucak ortaya çıkıyorlar. Demek ki bunlar düşmanlık yapmaya devamlı hazırlar, tetikte bekliyorlar. Aynen 1915’te Ruslarla çarpışan Osmanlı ordusuna arkadan saldıran Ermeni çetecileri gibi fırsat kolluyorlar. Bugün bunların bazıları milletvekili, bazıları yazar olabilir... İşlerine gelince Osmanlıcı olurlar...

Altı yıl önce “Kürt Açılımı” başlatıldı. Sonuç ortada. Aynı yıllarda “Ermeni Açılımı” başlatılmıştı. Bunun da sonucu ortada! Ermeni Cumhurbaşkanı’nın önünde Azerbaycan bayraklarını toplatıp çöpe attırmıştık polisimize. Hem de Türkiye’de Türkiye Cumhurbaşkanı Abdullah Gül beyefendinin emirleriyle. Bu ruh, bu akıl...? İşlerine gelince de “Bayrak” şiirlerini okutmazlar mı! Bugün Ramazan ayının 1. günü. Kutlu olsun. Sadece orucu yazmak isterdim. Fakat hangimizin içi rahat ki ben de öyle olayım. Tabii ki; sağlıklı toplum hayatı olunca, bu mübarek ayın gerçek tadı ve faydası hissedilir. Dünya Sağlık Teşkilatı insan sağlığını şu şekilde tarif etmektedir: Sağlık: Bir insanın bedenen, aklen ve ruhen normal olup, sosyal ve fizik çevresiyle birlikte tam bir iyilik içinde ve Allah’ıyla barışık durumda olmasıdır. Bana göre bu tarife biz uymuyoruz. Çünkü Sadece Allah’ımıza sığındığımızı düşünerek kendimizi (başta akıl ve ruh sağlığımızı) kurtardığımızı düşünüyoruz. O dahi noksan işliyor. Çoğunlukla kendimiz için yaşıyoruz. Yanlışımız buradadır. Bizim öncelikle irade sahibi ve her konuda bilgili insanlar olmaya ihtiyacımız vardır. Ramazan ayında güzel dinimizin felsefesine yönelmekte de fayda vardır. İslam, düşünen insanlara hitap ediyor. Ana hedefimiz ise: “Güçlü Millet, Güçlü Devlet, Güçlü Ordu” olmalıdır. Gerçekte ise; Biz Türkler Ramazan ayında (Allah’ın emriyle) oruç tutmayı, hayatımıza ve hayat felsefemize yansıyan disiplinli bir ruhun iman yolculuğu olarak kabul ederiz. Saygı ve sevgi içinde gereğini yapalım yeter. Türk Milleti’ni ve Türk Devleti’ni seven insanlara ve idarecilere sağlam irade ve güç vermesini Yüce Allah’tan dilerim...