Para, manevi değerlerin göz ardı edildiği ortamlarda, bazı kavramların içinin boşaltılması noktasında oldukça acımasızdır. Dolayısıyla paranın hangi elde olmasından daha önemlidir, hangi zihniyetle kullanılıyor olması! İşte paranın bu gücünü görenlerin marifetidir; onu bir araç olmaktan çıkarıp, amaç, ideoloji haline getirmek ve bu ideolojiyi kullanarak insanları bu güce köle haline getirip, kimliksizleştirmek. Biz buna ‘yeni dünya köleliği’, bu sisteme ise ‘kapitalizim’ diyoruz.

Bu sistemle, her ulaşılan hedef, maddi yeni açlıklar doğuruyor. Dolayısıyla eldeki paranın kıymeti hiç azalmıyor, o parayla satın alınabilecekler değersizleşirken, paranın vaat ettiği mutluluk daha da sahte oluyor. Düşünebiliyor musunuz? Paranın verdiği haz, parayla satın alınabilecek şeylerin hazzından çok daha büyük. Ne acınası bir durum değil mi? Hele ki; bir ülkede siyaseti, yöneticileri hatta iktidarı belirleyen para olunca, gücünü daha fazla hissettiriyor, üzerimizde büyük bir tahakküm kurabiliyor! Bu durum tam da kapitalizmin istediği gibi bir ortam oluşturuyor. Fikir ve emek yok sayılıp, ucuzlatılırken, insana dair herşeyi tüketiyoruz. Tükeniyor.

Değerli okurlarım seçimin yaklaştığı şu günlerde, bakıyorsunuz sandığa giren oyların derdi para, sandıktan çıkacak insanların derdi de para. Kısacası bir ülke düşünün ki; ülke sorunlarından daha çok, para dert edinilmekte ve parayla ilgili konular konuşulmakta. “Önemli olan, nelere değer verdiğin ve neleri önemsediğindir. Her şeyi ona göre duyar, görür ve hissedersin” Hayat gayesini, amaçlarını, para üzerinden yönlendiren bir toplumda ideallerin ve fikirlerin var olması ne kadar mümkündür? Bu noktaya geldiğimizin, en taze örneği; Eğitim ve Diyanet kurumlarıyla ilgili haberlere ve yorumlara, TBMM’nin parayla ilgili duruşuna, zafiyetine bakın derim. Siyasette şahit olduğumuz 'parayla insanları değerlendirme ve sıralama durumu', yine benzer bir şekilde başarısını parayla ödüllendirdiğini ifade ederek öğrencisinin başından para saçan öğretmenlerin şekillendirdiği çocuklar. Diyanet kurumunun para üzerinden böylesine magazinleştirilmesi; her üç durum da çok acı...

İnsanın eğitildiği ve hatta yönetildiği kurumlara kadar bulaştırılan maddi eylemler, başarı ve başarısızlığın para üzerinden tanımlanması, toplumun özünden kayıp, kimliğinin kırılması neticesinde, insana para üzerinden kimlik verilmesi, tüketilen değerlerin hiç sorgulanmaması bir ülkenin en önemli sorunu olmalıdır bence. Çare nedir? İnsanın onura, akla, inanca, sevgiye ve güçlü bir milli kimliğe ihtiyacı olduğunu bunların da parayla satın alınamayacağını bilmesi, bu zenginliği yaşayan ve yaşatan ehli er kişilerin liderliğinde toplumsal bilinç oluşturulması, bu değerlerin, daha çocuk yaştan itibaren de eğitimle yaşama geçirilmesi gerekmektedir. Mesele; paraya değil, insana odaklanmak ve yüreğe dokunabilmek. Soylu duruşunuz daim olsun inşaAllah.