Biliniği üzere 2002 yılından bu yana Türkiye'de iktidar ve ana muhalefet partileri hiç değişmedi. AK Parti iktidar konumunu CHP'de ana muhalefet olma konumunu korudu. yaklaşık 20 yıllık süre içerisinde, AKP büyük farkla, CHP'yi geçti. İlk kez 2019 yerel seçimlerinde CHP, dikkat çeken bir başarı kazandı. CHP yerel seçimlerde on yıllar sonra ilk kez %30'un üzerinde oy aldı ve Ankara ile İstanbul'u kazandı.

ERDOĞAN-KILIÇDAROĞLU REKABETİ

2019 yerel seçimleri aynı zamanda Kemal Kılıçdaroğlu'nun Cumhurbaşkanı ve AK Parti Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan karşsında ilk seçim zaferi olarak yorumlandı. Bilindiği üzere, Erdoğan, 2002 seçimlerinden bu yana CHP'ye karşı aynı vurgularla zafer kazandı. Milli-manevi değerlere vurgu yaptı, CHP'nin Anadolu'dan kopuk olduğunu söyledi,. Son yerel seçimlerde ve son anketlerde ise Erdoğan'ın bu hamlelerinin eski neticeyi ortaya koymadığını gösteriyor. Peki CHP, özellikle Kemal Kılıçdaroğlu, Erdoğan'ın bu hamlelerine karşı nasıl bir plan geliştirdi? Habertürk Yazarı Nihal Bengisu Karaca Kılıçdaroğlu'nun siyasi manevralarını köşesine taşıdı. İşte yazının lgili kısımları:

CHP’nin alternatif üretecek ve alternatif olacak bir partiye dönüşmesi için "Ağrısız başım, tuzsuz aşım, bana ne, ben zaten rejimin zabitanıyım” çizgisinden uzaklaşmak zorunda olduğunu... Ülkedeki geniş ve yaygın sosyolojilerle barış yapmak gerektiğini... Kürtlerle de, dindar, muhafazakar çoğunlukla da konuşma mesafesinde olmak gerektiğini, en azından anlamaya çalışma çabasını yanına almış bir diyalog içinde olmayı, hatta ufak ufak bu sosyolojilerin de parti içinde temsiline kapı aralamak gerektiğini...

KILIÇDAROĞLU ASIL ŞİMDİ GANDHİ OLDU

Çünkü siyaseti bir bağcı dövme sanatı olarak gören CHP geleneğine inat, Kılıçdaroğlu üzüm yeme peşindeydi. Ama üzümünü ye, bağını sorma türünden bir siyaset yolculuğu da değildi bu.

Her şeyi fazla fazla sorgulayan, hesap soran, zaman zaman ‘istemezük’ kazanları kaldıran, kazanmayı değil haklı çıkmayı daha mühim gören, "Kinim dinimdir" şiarıyla yaşayan bir partiyi uzun sürecek bir maraton koşusuna çıkardı.

Kopuşlar oldu, gidenler oldu, partinin Atatürkçü çizgisinin bozulduğunu iddia edenler oldu. Ama tamamen anlamasa da yapılanların doğru olduğunu hissedenler çoğunluktaydı.

Üstelik her şey gözümüzün önünde oluyordu. Gizli ajandalarla, gizemli yollarla değil yavaş yavaş, bazen iki adım ileri bir adım geri duraksamalarla. Ama kamuoyuna açıklanan ‘helalleşme’ talebi gibi irade beyanlarıyla desteklenerek.

Ancak elbette pek çok çevrede hunharca eleştirildi Kılıçdaroğlu.

CHP rejimin bekçiliğini yapmak gibi konforlu bir pozisyondan Türk tipi başkanlık modeliyle gelinen noktada sadece AK Parti’ye değil, yer yer rejime de muhalefet etmeyi gerektiren bir yere yelken açmıştı.

Partinin lideri kapsayıcı olmayı deneyimlerken her aşamada sınandı.

İktidar tarafından Kandil’le işbirliği göndermeleriyle suçlandı, Çubuk’ta ölümün eşiğinden döndü.

2018’de Abdullah Gül’ün aday olmasını istedi, bu kez de partisi tarafından 'sağcılaşmakla' suçlandı.

İktidarın hesap uzmanı diye dalga geçtiği, muhalefetten bazılarının neredeyse gizli AK Partili muamelesi yaptığı adamın düşe kalka ama azimle yürüyüp geldiği noktada muhalefetin elinde şu an, birlikte fotoğraf vermekle yetinmeyen bunu asgari müştereklerini kayda geçirerek yapan bir blok var.

Nasıl yürüneceği, aslına bakarsanız bu saatten sonra artık nasıl koşulacağı da belli .

Riskli bir süreç elbette.