2011 milletvekilliği genel seçimlerden önce yazdığım bir köşe yazımı tekrar yayınlıyorum. Çünkü yazıdaki temel argümanlar halen geçerliliğini korumaktadır. İşte daha önceki yazım:

**

Milletvekilliği seçimleri yaklaştıkça aday adaylarının çırpınışlarını, kendilerini gösterme uğraşılarını, vatandaşa-delegeye yaranma girişimlerini yakından izleyeceğiz.

Halka hizmete talibim,

Benim için halka hizmet hakka hizmet gibidir,

Sizlerin hayatını kolaylaştırmak için varım,

kendim için bir şey istiyorsam namerdim(!),

bütün birikimimi sizin için kullanacağım, bölgenin kalkınması için nefer olacağım,

sizlere bulutsuz gökyüzü vadediyorum, sizlerin refahını artırmaya, geleceğini garanti etmeye geldim. v.s. v.s.

**

Yakında yerel gazeteler, yukarıda çok azına değinilen, milletvekili aday adaylarının sloganlarından geçilmeyecek. Aslında bu beyanatların yararı yok değil. Hayatında hiç empati yapmamış, kendisi için çalışmış kişilerin halk için neler yapabileceğini, onların ihtiyaçlarının neler olduğunu, bölgenin nasıl gelişebileceğini düşünmeleri bile çok güzel.

Asıl heyecan ön seçimde ya da teşkilat yoklaması sürecinde yaşanacak.

Teşkilat mensupları, dar/kısır/mikro bakıp bize yakın olan, diyalog kurabileceğimiz, ikili ilişkilerimiz üst düzeyde olduğu veya hemşerim-köylüm vs. gibi subjektif özellikleri ön planda tutup liste sıralaması yapma alışkanlığını terk etmeli artık.

Şu anda ülke olarak yaşanılan kritik konjonktürde Türkiye çapında hizmet yapabilecek potansiyele-niteliğe-tecrübeye sahip insanlar listeye konulmalı ve seçilmeli.

Türkiye ekonomisinin, sosyal ve siyasal yapısını istikrara kavuşturmadan, geliştirmeden bölgenin gelişmesi, toplum refahının artmasının mümkün olamayacağı unutulmamalı.

**

Yine aday seçerken daha önce toplum için ne yaptığına da bakmak gerekiyor. “Size hizmete talibim” aforizması “kendi makamımı, gelirimi, statümü artırmanın tek yolu milletvekili olmam” anlamına mı geliyor, sorgulanmalı?

Devamı yarın...