Tarihte;

Öyle anlamlı belgeler... 

Öyle anlamlı mektuplar... 

Öyle yaşanmış anılar var ki...

Hepsi birer ‘DERS’tir.

Çünkü çok şey anlatırlar.

Bakın, daha önceki bir yazımda da dile getirdiğim, hiç eskimeyen ve ders alınması gereken bir mektuptan yine size bahsedeceğim.

Balık hafızalı olmamalıyız.

Osmanlı Devleti’nde Rus sefiri olarak uzun seneler çalışan General İgnatiyef’in hatıralarını anlatan bir kitapta yer almış son derece anlamlı ve önemli bir mektup.

İbret verici!

Sultan İkinci Mahmud Han zamanında, Fener Patrikhanesi’nin kapısında asılarak idam edilen, Rum isyanının baş planlayıcısı Patrik Gregorios’un (1237 m.1821) Rus Çarı Aleksandr’a yazdığı mektup.

Bugünler için de çok şey anlatır.

Ders gibi. 1821’deki o mektubun 2017’in Türkiye’sinde bir daha okunması gerekir.

Bakın ne diyor o ibret verici mektupta Gregorios:

“Türkleri maddeten ezmek ve yıkmak gayr-i mümkündür.  Çünkü Türkler, Müslüman oldukları için çok sabırlı ve mukavemetli insanlardır.

Gayet mağrurdurlar ve izzet-i iman sahibidirler. 

Bu hasletleri, dinlerine bağlılıklarından, kadere rıza göstermelerinden, ananelerinin kuvvetinden, padişahlarına (devlet adamlarına, kumandanlarına, büyüklerine) olan itaat duygularından gelmektedir.

Türkler zekidirler ve kendilerini müsbet yolda sevk-u idare edecek reislere sahip oldukları müddetçe de çalışkandırlar.

Gayet kanaatkârdırlar. 

Onların bütün meziyetleri, hatta kahramanlık ve şecaat duyguları da ananelerine olan bağlılıklarından, ahlâklarının sağlamlıklarından gelmektedir.

Türklerde evvela itaat duygusunu kırmak ve manevi rabıtalarını (bağlarını) kesr etmek (parçalamak), dini metanetlerini (sağlamlığını) zaafa uğratmak (zayıflatmak) icap eder.

Bunun da en kısa yolu, ananat-i milliye (millî geleneklerine) ve maneviyelerine uymayan harici fikirler ve hareketlere alıştırmaktır.

Maneviyatları sarsıldığı gün, Türklerin kendilerinden şeklen çok kudretli kalabalık ve zahiren hâkim kuvvetler önünde zafere götüren asıl kudretleri sarsılacak ve maddî vasıtaların üstünlüğü ile yıkmak mümkün olabilecektir.

Bu sebeple Osmanlı Devleti’ni tasfiye için mücerred olarak harp meydanlarındaki zaferler kafi değildir. Hatta sadece bu yolda yürümek, Türklerin haysiyet ve vakarını tahrik edeceğinden, hakikatlerine nüfus edebileceklerine sebep olabilir.

Yapılacak olan, Türklere bir şey hissettirmeden, bünyelerindeki tahribi tamamlamaktır.

Evet, Patrik Gregorios’un 1821’deki mektubu bu ifadelerle doluydu.

Şimdi soralım:

1821’de yazılan bu mektup çok eskilerde mi kalmıştır? Yoksa ‘Aman dikkat!’ diyerek günümüze taşınmalı mıdır?

Taşınmalıdır...

Geçtiğimiz süreç bunu belgeliyor.

Bugün ülke olarak büyürken, gelişirken, geleceğe umutla bakarken art arda karşımıza çıkan saldılarılar karşısında bu gibi ibret verici tarihi mektuplardan alacağımız dersler vardır...

Çünkü tarihin hangi dönemi olursa olsun bu devlet istenilenleri yapmadığı zaman hep hedef olmuştur!

Güçlü ve bağımsız olması hiç ama hiç istenmemiştir.

Ne zaman ayağa kalkmaya başlamışsa başına basılmak, aşağı çekilmek istenmiştir.

Ne yazık ki hep öyle olmuştur.

Osmanlı’nın yıkılışı, vatan topraklarının işgali, Anadolu’ya hapsedilişimiz, milli ve manevi değerlerimizin erozyona uğratılması hep o mektupların bir parçası değil miydi?

Üzerimizdeki oyunlar hiç bitmedi!

Demokrasimiz sürekli sekteye uğratıldı.

Borçlandırılarak 1 cente muhtaç bir ülke konumuna düşürülmedik mi?

IMF’nin kapıkulu haline getirilmedik mi?

Yazılan senaryoların hep figüranı haline getirildik.

O nedenle 1821’deki o ibret verici mektupların bugün de geçerli olduğunu düşünerek ‘Devlet-millet el ele’ vererek yolunda yürümek zorunda olan bir Türkiye Cumhuriyeti devleti gerçeği var.

Goethe’nin güzel bir sözü vardır:

‘Devletin en büyük ihtiyacı, cesur bir bakıştır.’

Türkiye yaşanan bütün gelişmeler karşısında

‘CESUR BAKIŞ’ ortaya koymak zorundadır.