Ahmet Davutoğlu’nun kulakları çınlamasın, sızlasın! Önce başbakanın “dışişleri ile ilgili” başdanışmanı oldu! Sonra dışişleri bakanlığı varmış kaderinde! Ve en sonunda başbakanlık nasibi buldu kendisini... Fırtına gibi esiyordu; bir “Tahrir meydanında”, bir Gazze’de, bir Şam’da, kaybettiği Osmanlı dedelerini arıyordu sanki! Yüzbinlerin karşısına çıkıp ellerini açıp, başparmağını avucunun içine kıvırarak rabia işaretini de yapınca, meydanlar çınlıyordu adeta: Kahire’yi alacağız, Mursi’yi kurtaracağız, Gazze’yi İsrail’e dar edeceğiz, Şam Emeviye camiinde bir hafta içinde cuma namazı kılacağız! Ne cafcaflı laflar, ne heyecanlı günlerdi o günler heyhat!

Sonra biz büyük ve güçlü bir devlettik, sınırlarımızı kimse ihlal edemezdi; buna müsaade etmeyiz diye nutuklar atıyordu Davutoğlu! Gerçi Yunanlılar Ege’de işgal edilmemiş ada bırakmamıştı, her gün onlarca defa hava sahamızı ihlal ediyorlardı ama olsun! Yunanistan ne ki! Biz güçlü devletiz, rakiplerimiz de güçlü olmalı diyordu Davutoğlu! Tam bu sıralarda bir Rus uçağı sınırımızı 17 saniye ihlal etmez mi! Kaçırır mı bunu Davutoğlu? Kimin attığı ve nereden atıldığı belli olmayan bir füze ile Rus uçağı vurulur! Vatan topraklarına kirli ayakları ile düşmesin diye vurulan uçağın paraşütle atlayan pilotu havada taranır ve büyük devlet olmanın bütün icapları(!) eksiksiz yerine getirilir! Şimdi sıra Rusya’yı fethetmeye gelmişti! Ne de olsa “Rehber Kur’an, Hedef Turan”diyen nesillerle uzaktan da olsa gönül birliği vardı Davutoğlu’nun!

Tam da bu sırada bir aksilik olmaz mı? Kendisine çok güvenen Sayın Cumhurbaşkanı çok güvendiği Ahmet hocasının “derinlik stratejisinde” çılgınlık emareleri görünce kendisini bir çırpıda görevden alır ve tarihin çöplüğüne atar! Çokbilmiş Davutoğlu’nun “stratejik derinlik” politikasından geriye kalanlar ise hayret vericiydi! Arap baharından geriye, Arap kışı kaldı! Ortadoğu’yu “dizayn eden” Türkiye gücünden; Ortadoğu’da, “kendi çalıp, kendi oynayan Türkiye”! 2017 yılının hediyesi olarak bırakıldı 80 milyonluk Türk milletine! Ayrıca; Suriye’den vatanlarını bırakarak kaçanların özel olarak beslendiği, buna karşılık vatan evlatlarının ise; Suriye topraklarında, iğne ile kuyu kazmaları kaldı Türkiye’ye!

Şehadet mertebesine ulaşan kahramanlarımızın tabutları; onlarca şehit, viran olan yuvalar, sel olup akan gözyaşları kaldı geriye! Bin yıldır uğruna kan akıtarak vatan yaptığımız Anadolu için sanki vatanımız değilmiş gibi yeniden vatanlaştırmak için kan akıtmamız gerekiyormuş! Harap olmuş Halep, renkleri kaybolmuş Tela Fer, Cerabluıs, işgal edilmiş Rakka! Eski büyüsü bozulmuş ve tarumar olmuş “hüzünlü hicret şehri” Şam! Ardında ne bıraktığının farkında mısın ey Davutoğlu! Olmaz olsun senin “stratejik derinlik” fikirlerin! Kulakların çınlamasın, sızlasın Davutoğlu!