Karadağ'daki parlamento seçimlerinde Cumhurbaşkanı Milo Đukanović'in iktidar partisi DPS 1991'den bu yana en kötü sonucu aldı. Yine de DPS, yüzde 35 oy oranıyla ülkenin en güçlü partisi konumunda. Karadağ'ın Geleceği İçin ittifakının lideri Zdravko Krivokapić (yüzde 32,5) kendini seçimin galibi olarak görüyor. Köşe yazarları hükümet değişikliğinin jeopolitik sonuçlarını da değerlendiriyor.

Komşularla ilişkiler tehlikede

Karadağ'daki seçimlere sonu meçhul bir belirsizlik damgasını vurdu, diyor Delo:

“Muhalefet zafer ilan etti etmesine ama yeni bir hükümete gidecek yol çok uzun görünüyor. Parlamento çoğunluğunu sağlamak için verilen mücadelenin ardından, aldığı kötü sonuca rağmen ülkenin en güçlü partisi olan Milo Đukanović'in sosyalist partisinin hükümeti kurması imkansız değil. Ancak bu durum 'Karadağ ulusunun babasının' 30 yıl iktidarda kaldıktan sonra yenilginin sadece bir adım ötesinde olduğu gerçeğini de değiştirmiyor. ... Hükümet değişikliği Boşnak, Hırvat ve Arnavut azınlıkların durumunu kötüleştirerek Bosna-Hersek, Hırvatistan ve Arnavutluk'la ilişkileri de bulandırabilir. ”

Nato ve AB üyelikleri tehlikede

İtalyan basınından Corriere della Sera'ya göre Karadağ Batı'yla bağlarını gevşetebilir:

“Batı Avrupa'daki son ılımlı otokrat, Lukaşenka usulü bir zafer kazanmayı deniyor. Kontrolü altındaki medyayı (yani hemen ülkedeki tüm medya) propagandaya boğdu ve ufukta görünen yenilgisinin suçunu Putin'e ve [2017 yılında] Nato'ya katılmasını asla affetmeyenlere attı. Nafile çabalar bunlar ... Balkanlar'daki bu minik ülke stratejik konumuyla dengeler açısından çok önemli bir role sahip. Sırp ve Rus yanlısı yeni çoğunluk AB'ye ve Nato'ya bağlılık sözü verdi. Ama yine de kimi şüpheler var. Sırplar gibi dua eden, Ruslar gibi yazan Karadağlılar, Nato müttefikleri ve Avrupalılar gibi düşünebilecek mi?”

Dikkat! Vučić'in kolu çok uzun

Hırvatistan'da çıkan Večernji list gazetesi, Sırbistan ve cumhurbaşkanının Karadağ'da çok fazla etkili olması konusunda uyarıyor:

“Vučić bir Avrupalıymış gibi davranıyor, bunu da bir araç olarak kullanıyor; oysa asıl hedefi bambaşka. Sırbistan rejimi, Avrupa'ya giden kendi yoluna engeller koyduktan sonra bu rejimin şimdi de komşusunun yolunu ele geçirmesi kötü olur. Sırbistan'ın, Cumhurbaşkanı Vučić'in ve Sırbistan Ortodoks Kilisesinin Balkanlar'da kolayca hegemonya kurabilecekleri düşüncesinde ısrar etmeleri bölgenin istikrarı için kötü olur. Çünkü bunu başarmaları mümkün değil. ”

Eski hayalet geri döndü

Gazeteci Natalya İşçenko da, Delovaya Stoliza'daki yazısında endişelerini dile getiriyor:

“En büyük tehlike, Nato'nun Yugoslavya'yı bombalamasından sonra geçen yirmi yılda yok olmuş gibi görünen Büyük Sırbistan ruhunun yeniden canlandırılması. ... Avrupa iyimserliği olsun, sıradan bir iyimserlik olsun, şunu teslim etmek gerek: Karadağ'da 'Sırp dünyasının' zaferi (rövanşı?) gerçekleşirse, istikrarsızlaşma küçük bir ülkeyle sınırlı kalmayacak, bölgenin tamamında jeopolitik türbülansların yaşanacağı ve sonuçları bugünden görülemeyen yeni bir dönem başlayacak.”