Sosyologlar, sosyalleşmeyi gelişme ve olgunlaşma süreçlerini mutlak noktası kabul ederek benim yapıyorlar.

    Bana göre sosyalleşme, henüz yetişkin halde bulunmayan fertlerin, olgun bir topluluk içine girmeleri halidir yani sosyalleşme projesinden bir şekil değindirme, bir gelişme ve katılma olayını anlatmaktadır.

     En boyutlu ve genel anlamıyla sosyalleşme, birey hayatında müşahade edilen "gözlenen" bir durum hal ve form değiştirme, sosyal faktör ve unsurlar aracılığıyla oluşan bir yenileme ve gelişme halidir.

     Sosyolog bilim adamları, kişinin yenilenme ve gelişme halini yetişkin neslin henüz yetişmekte olan nesle her türlü düşünce ve hislerini aşılaması olarak salik vermektedirler. Sosyalleşme bir uyum projesi oluşumudur.

      Gerçek bir sosyalleşme, toplumun kendi amaç ve normlarının doğurduğu tasavvurları benimsemesiyle mümkündür. Toplum açısından sosyalleşme, ferdi kültür içerisinde yaşatan, onu toplum hayatının kuralları içerisinde yönlendiren bir metod, bir tekniktir. Bu metod ve teknik, bireyi geliştirme, değiştirme hedefi doğrultusunda hareket etmeye taşımaktadır.

       Biliyoruz ki, insan yanlız kendisi için yaşamaz, kendisi için olduğu kadar başkasının iyiliği içinde yaşar. En bilgilinin olduğu gibi en sade vatandaşında yapacağı vazife vardır. Hayat bazı insanlar için zevk, huzur ve saddet yeri, bazıları için ise bir işkence ve sıkıntıdır. Akıllı ve karakter sahibi bir insan zevk ve şöhret için yaşamaz. İnsanları harekete getiren kuvvet, hayatta ümit dolu ve faydalı işler yapma niyet ve düşüncesinin kararlılığıdır.

       Onun için, insan kendisi olmadan kendini aşamaz. Kendini aşmadan kendisini tanıyamaz. Hiçbir insan kendisi işe yaramayan bir insan haline getirmeye hakkı yoktur. Ne kadar hür ve ne kadar insanlar birbirine değer veriyorlarsa o kadar mutlu huzurlu ve güvende olurlar.