Bugün 10 Kasım. 

Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün aramızdan ayrılışının ve ardından geçen 85 yılın hüznünü, bu zamana taşıyan gün.

Bir veda günü.

10 Kasım 1938’de bedenen son bulan 57 yıllık bir ömür ve bu ömre sığan sayısız mücadele, sayısız başarı ile hep var olan bir devlet adamı, Gazi Mustafa Kemal…

Savaşlarda asker, kurtuluş mücadelesinde kahraman, eğitimde başöğretmen gibi pek çok özelliği yanında “23 Nisanı” çocuklara, “19 Mayısı” gençlere armağan edecek kadar ince düşünceli ve “Gençliğe Hitabe” ile gençliği uyaracak kadar da ileri görüşlü bir lider Atatürk. 

O’nu anlamak için elbette ki okumak, öğrenmek gerekli ama çok daha önemlisi o zamanı ve yaşananları hissetmek. Çanakkale şehitliğindeki hava solunduğunda, Sivas ve Erzurum’daki kongre binaları görüldüğünde, Dolmabahçe Sarayı ile farklı illerdeki Atatürk evleri gezildiğinde ve Anıtkabir ziyaret edildiğinde o dönemdeki tüm yaşanmışlıklar iliklere kadar hissediliyor, yıllar sonra bile. 

Söylenecek çok söz ve yazılacak çok cümle var ama hiçbiri anlatmaya yetmeyecek, ne söylesek eksik, ne yazsak noksan kalacak… 

Aramızdan ayrılışının 85. yılında Türkiye Cumhuriyeti Devletinin kurucusu, Büyük Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü saygı, sevgi ve rahmetle anarken, ülkesine, devletine, milletine adadığı 57 yıllık ömründeki sayısız başarıları için de teşekkürü borç biliyorum. 

Bugün, “Büyük Önder” derken bunun ne anlam taşıdığını açık şekilde gösteren cümlesi ile bitirmek istiyorum. 10 Kasım’da son sözler Mustafa Kemal Atatürk’ün.  

“Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır fakat Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır.” 

Minnetle…