Ben diyeyim “Yaza yaza” tuşlar eskidi!

Siz söyleyin “konuşa konuşa” dilde tüy bitti!

Birileri desin, “anlata anlata”  kafalar şişti!

Ama gel gör ki, “Geçmişten günümüzü fındık politikaları siyaset sandığına olumlu veya olumsuz hiç etki etmemiştir” gerçeği rakamlarla da ortada olmasına rağmen, siyaset erbabının bir kısmı, yanlış da olsa bildiğini okumaya, aynı düdüğü çalmaya devam ediyor.

Son örneği de CHP Genel Başkan Yardımcısı sıfatıyla açıklama yapan en çok fındık üretilen ilin milletvekili, hatta eski belediye başkanı da olan Seyit Torun’un; “4 doların altındaki fındık fiyatını asla kabul etmiyoruz” açıklaması oldu.

Hiç uzatmaya gerek yok!

Yüzde 80’ini ihraç edilen bir üründe fiyatın oluşumuna, tüketici de dahil sektörün diğer argümanlarını yok sayarak, sadece üretenlerin penceresinden bakar iseniz yanlış yaparsanız!

Haa, Türk fındığı 4 Dolar eder mi, etmez mi?

Eder! Etsin! Hatta daha fazlasını etsin.

Ama siz fındığa üretimden tüketim aşamasına kadar bir bütün kabul eyleme yerine, sadece üreticiden gelecek 3-5 oyun hesabına değer biçerseniz, “yanlış tartı ile mal satmaya çalışan satıcılara” benzersiniz!

O ki hesabı kitabı sandıktaki oy üzerine kurulu olan siyaset adına yapacaksınız Türkiye’deki enflasyon üzerinden 4 dolar nedir ki?

Deyiverin 6-7 dolar olsun bitsin!

Türk fındığının pazar payından kapmak için dikim alanlarını hızla arttıran, maliyetini de makineli tarım ile bizim 4-5 de birimize indiren ABD, Şili, Gürcistan, Azerbaycan gibi onlarca ülke de bayram eylesin!

*

Bu arada Seyit Torun’un 4 Dolarlık talebi Ordu Altınordu Ziraat Odası Başkanı Atakan Akça’nın “Taban fiyat 3.5 dolar olsun” isteğinin de yarım dolar üzerinde olduğunu da hatırlatalım.

O ki genelde popülist yaklaşımları ile bildiğimiz Atakan Akça bu kez 10 yıllık bir sürdürülebilirlik ve istikrardan da söz eyledi, biz yıllardan beri yineliyor olmuş olsak ta, yaptığı son tespit ile doğruyu bulmaya başladı demektir!

Akça’nın son açıklamasındaki doğru tespit şu:

 “Fındık için dolar üzerinden taban fiyatın belirlenmesi gerekir. Burada üretici kadar sanayici ve ihracatçının da avantajı olacaktır. Çünkü sanayicinin fındığı 10 sene sonra hangi fiyatla alacağını kestiremediği için mamul madde üretecek hamleleri yapamıyor.”

İç ve dış piyasa istikrarı açısından burası tamam!

Ama açıklamasında bir cümle var ki, başta Atakan Akça’nın içinde olduğu Ziraat Odaları olmak üzere herkesin gelecek adına aklını başına toplayarak, Türk fındığı için sadece fiyat üzerinden kısa vadeli çıkarlar için çaba gösterilmemesi gerektiğini açık açık ortaya koyuyor.

İşte o tespit:

“Türkiye’deki fındığın kalitesini aromasını yakaladıkları an bizden 1 kilo fındık almazlar.”

Doğru tespitin yanlış teşhisi ise kalite yakalama işinin “Türkiye deki işbirlikçileri” vasıtası ile olduğunu iddia etmesidir.

Çünkü günümüzdeki araştırma-geliştirme ve teknolojik gelişmelerin bu işler için işbirlikçi gerektirmeyecek kadar ilerlediğini kör görür, sağır duyar, dilsiz bile konuşur haldedir.

Kaldı ki verim ve kaliteyi arttırmak, maliyetleri modern tarım teknolojileri kullanarak düşürmek için çaba göstererek, dünya fındık üretimindeki payımızı yeniden yükseltmeye çalışma yerine, halâ başkalarını suçlamak, kabahati kendi dışımızda aramak hem akıl işi değil, hem de Türkiye’ye kazandırmaz.

Bir kere daha Hünkâr Hacı Bektaş Veli’ye kulak vererek tamamlayalım:

“Hararet nârdadır, sacda değildir,

Keramet baştadır, tâcda değildir.

Her ne arar isen, kendinde ara,

Kudüs’te, Mekke’de, Hâc’da değildir.”