Türkiye kadınların ibret verici mücadeleleriyle dolu bir ülke. Ezik bedenli kadınlar, ruhları incinmiş kadınlar, ışıltısı olan kadınlar, yıldız gibi parlayan kadınlar, konuşturulmayan kadınlar ama genelde incinmiş bedenler ile hayata tutunma mücadelesi veren kadınlar.

Özgürlükleri ve hakları gasp edilen kadınların içinden, bazen öyle kadınlar çıkıyor ki kendi hakkını kilosunun kat be kat fazlası ile alıyor. İnce güçsüz gibi gözüken bedeninden, öyle darbeler geliyor ki sanırsın ki içinden süper kahraman çıkmışçasına.

Salı günü, Hayatımız üzerine hak edenlere inat, bir cesur yürekle tanıştım. 45-50 kg ağırlığında bir spor eğitmeni. Türkiye’nin en çok tercih edilen korkusuz dublörlerinden biri. Cesur bir kadın. Hayran olmamak elde değil. Sözü dinlenen, cesareti alkışlanası, hüzünlü bakışlarının ardında, adeta bir panter gibi hakkını sonuna kadar savunan, çok güzel bir kadın, Feray Açıkgöz.

Bir kadının, bu kadar zarif, estetik ve narin olup bir adam dövmesi, tüm kadınlar tarafından bilinip öğrenilmesi gerekendi. BİLİYORSUNUZ! Ülkemiz güçlü kadınları sevmeyen insanların çoğunlukta olduğu bir ülke. İktidarın erkeklere ait olduğu “düşündürülünce” güçlü kadın modeli, adeta korkutucuymuş gibi gösteriliyor. Bu yüzden de malum fetvalarla, baskıyla, mahalle baskısıyla kadın kontrol altında tutulmaya çalışılıyor.

Bir de üstüne susturulunca, yapılan tüm kötülükler sumen altı edilmiş oluyor.

Feray, dizilerde hatta aklınıza gelen tüm popüler filmlerde dublörlük yapıyor. Dönem filmleri, tarihi filmler, komedi filmleri vs. bazen bir binanın tepesinden atlıyor, bazen yanıyor, bazen sokak çeteleri ile savaşıyor, bazen camları kırıp kendini tehlikeye atıyor. Öyle ki üç ay tekerlekli sandalye de yaşamak zorunda bile kaldı.

İşi çok tehlikeli. Ama devam diyor.

“Babam beni çok merak ediyor, acaba kızıma bir şey olur mu diye. Çok korumacıdır. Gerçi benim bir çocuğum olsa, asla dublör olmasına izin vermem. Hep onu düşünürüm, uyuyamam, yemek yiyemem…” diyor.

Aslında korkuyorum diyor ama yine de mesleğini çok sevdiği için devam diyor.

Korku dediğin nedir ki, neşeni çalan huzurunu kaçıran değil midir?  O esas korkusuzluğunu ve cesaretini, Taksim Metrosunda kadınların bacaklarını çeken Libyalı bir tacizciyi dövmesi ile gösterdi. Konu o kadar mühim ve önemli ki Feray, göz açıp kapayıncaya kadar, düşünce süzgecinden geçenleri işlevselleştirip tüm kadınlar adına bir tacizciyi dövdü ve engelledi.

Bu hareketin adı, “kadınlar artık susmamalı” ve taraflı görme refleksine karşı, taraf olan gözlere gerçeği gösterme çabasıdır. Şimdi düşünün, siz olsanız bunu yapabilir miydiniz? Zor değil mi? Feray bence gerçek bir güçtür. Neden mi? Çünkü vazgeçmedi.

Bildiklerimize daha ne kadar susacağız, hayatımızın tekrarı olmadığına göre, kendimize borçlanmalar daha ne kadar sürecek. Bir kadın ve bir erkek hikayesi, eşit başladı. Bugün “erkek bakışına” dönüştü. Seçimlerimizi bile neredeyse erkekler seçiyor.

Hikayelerimizi yazanlar, hangi tesir altında ya da ruh halinde hikayelerimiz yazıyor, bilmiyorum ama bildiğim, hikayeler doğru yazılırsa, doğru okunur. Feray, doğru karakter ve dosdoğru bir hikayedir. Ben hikayesini dinledim, yazdım ve imzalıyorum.

 İyi ki varsın Feray.

Cibran “eğer kurtulmak istediğiniz bir dertse, bu dert size yüklenmiş olmaktan ziyade, sizin tarafınızdan tercih edilmiştir.” Ve yine  Cibran “kurtulmak istediğiniz görüntü bir korkuysa, yerleştiği yer, kendisinden korkulanın eli değil, sizin yüreğinizdir.”

Tüm kadınlar adına teşekkür ederim Feray.