Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün öğretmenlere gösterdiği büyük saygı, her Türk gencinin ülküsü olması gerektiğini düşünüyorum. Bakın bir kıssadan hisse… Yazı devriminden sonra Atatürk’ün kara tahta önündeki resmi görülünce O’na “Başöğretmen” denilmeye başlanmıştı. Başkomutanlığı kadar, başöğretmenliği de benimsenmişti…

Bir gün Kemal Paşa’nın yolu bir köy okuluna düştü. Tek sınıflı bir okulda genç öğretmen ders veriyordu. Atatürk sınıfa girince, öğretmen kürsüsünü terk etti. Gazi Mustafa Kemal Atatürk: ‘Hayır, yerinizde oturunuz ve dersinize devam ediniz’ dedi. Atatürk’e göre sınıfa girildiği zaman, Cumhurbaşkanı bile öğretmenden sonra gelirdi. Bu hareket, onun öğretmenlere duyduğu saygının en büyük göstergesi; bizimde hayatımızda alabileceğimiz en büyük derslerden biriydi. Bizler de ilkokul dönemlerimizde bu düsturla yetiştik. Okula yeni başladığımız dönemde bir gün okul müdürümüz, öğretmenimiz varken sınıfa girmişti. Bizler de hemen ayağa kalkarak saygımızı göstermiştik. Saygı gösterisinde bulunurken, bilinçsiz bir şekilde yaptığımız saygısızlığın farkında değildik. Neydi o saygısızlık? Bunu okul müdürümüz bizlere şöyle anlatmıştı; “Çocuklar, bu sınıfın öğretmeni karşınızdaki hocanızdır.

Bu sınıfa kim girerse girsin ondan sonra gelir. O içerdeyken, sınıfa kim gelirse gelsin ayağa kalmayın…”  O günlerde saygı, bu kadar ince bir çizgiydi. Müdürümüzün sözlerinden sonra öğretmenimiz sınıftayken biz; kaymakam, müfettiş ve vali sınıfa girdiğinde hiçbir zaman ayağa kalkmadık. Bu hareketimiz okula gelen valiler, kaymakamlar, müfettişler tarafından da takdirle karşılanmıştı. Öğretmenlerimize gösterdiğimiz saygı; sınıfımızı ziyaret eden vali, kaymakam ve müfettişlerin hoşuna giderdi. O zaman ego yoktu, öğretmene saygı o kadar önemliydi ki; herkes irfan ordusunun neferlerinin baş tacı olduğunu bilirdi.

Çünkü onlar askerin, polisin ve karakolun olmadığı yerlerde bayrağımızı dalgalandıran milletin evlatlarıydı…

Günümüze dönüp baktığımızda öğretmenlere gösterilen saygının azaldığını üzülerek ifade etmek isterim. Ne güzel diyorlar,  “30 yıl geriye gitsek, 50 yıl ileriye gitmiş olacağız.” İşte anlatmak istediğim tam da bu. Geriye gittiğimizde saygı sevgi ve hoşgörüyü iliklerimize kadar hissediyoruz. Bugün ise Kaymakama ‘hoş geldiniz’ diyen öğretmenin sınıftan kovulduğu, valinin ‘öğretmen zannedip’ bir kişiyi sırf bacak bacak üstüne attığı için azarladığı günlere geldik. “Nereden, nereye” diyorum ve Başöğretmenimiz Mustafa Kemal Atatürk ve şehit öğretmenlerimiz başta olmak üzere, ülkemizin dört bir yanında bin bir zorluklarla görevlerinde asla yılgınlık göstermeyen öğretmenlerimizin 24 Kasım öğretmenler gününü kutluyorum… İyi ki varsınız. Var olun.