Mersin'in Tarsus ilçesinde 11 Şubat 2015'te evine gitmek için bindiği minibüste öldürülen 19 yaşındaki Özgecan Aslan, geçtiğimiz günlerde mezarı başında anıldı.

Ülke genelinde tepkilere neden olan ve kadına yönelik şiddetle mücadelenin simgesi haline gelen Özgecan’ın ölümünün ardından 9 yıl geçse de ne yazık ki değişen bir şey olmadı. 

Tüm tepkilere, önlem çağrılarına rağmen kadınlarımız vahşice hayattan koparılmaya devam ediyor. Hemen her gün bir kadının ardından bağırıyoruz, isyan ediyoruz, yeter artık diyoruz, eylem yapıyoruz, çözüm istiyoruz fakat gelin görün ki bir adım ileri gidemiyoruz.

Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu’nun Ocak raporuna göre, 31 kadın cinayeti işlendi, 21 kadın ise şüpheli şekilde öldürüldü.

Rapora göre; öldürülen 31 kadından 6’sı boşanmak istemek, barışmayı reddetmek, evlenmeyi reddetmek, ilişkiyi reddetmek gibi kendi hayatına dair karar almak istemesi bahanesi ile 1’i ekonomik bahanelerle, 1’i annesini koruduğu için öldürüldü. 23’ünün ise hangi bahaneyle öldürüldüğü tespit edilemedi.

Erkeklerin her şeyi kendilerine hak görerek, acımasızca öldürdüğü kadınların sesi ne zaman duyulacak?

Rapora göre;

Kocaeli’de yaşayan 46 yaşındaki Arzu Çınar eskiden evli olduğu Yasin D. tarafından sokak ortasında pompalı tüfekle vurularak öldürüldü.

Diyarbakır’da 45 yaşındaki 2 çocuk annesi, evli olduğu Necmettin B. tarafından 4 yerinden bıçaklanarak öldürüldü.

Aydın’da 53 yaşındaki eczacı Şule Karamercan eskiden evli olduğu Aydın A. tarafından bir rezidansın otoparkında ateşli silahla vurularak öldürüldü.

İstanbul’da 17 yaşındaki Melek Nur Özgener 32 yaşındaki Ercan Ş. tarafından, failin arabasında başından ateşli silahla vurularak öldürüldü. Failin daha önceden 48 suç kaydının bulunduğu öğrenildi.

Ve… Şehirler farklı, bahaneler ortak daha birçok isim… Ne acı ki sadece ocak ayında meydana gelen kadın cinayetleri bile yazı alanına sığmayacak kadar fazla…

Kısacası kadına şiddete ve kadın cinayetlerine karşı çıkanların neredeyse suçlu ilan edildiği ülkemizde, kadınlar ne sokakta ne kendi evlerinde kısaca hiçbir yerde güvende değil.

Gelinen noktada ateş sadece düştüğü yeri yakmaya devam ediyor.

Duyarlı herkes tüm mecralardan sabah akşam konuya dikkat çekse de özellikle kadın yazarlar konuyu ısrarla gündemde tutsa da ilerleme sağlanamıyor…

Artık kendimiz söyleyip kendimiz dinlemek istemiyoruz!

Söz sahibi bakanların, özellikle kadın milletvekillerinin ve siyasilerin bizler gibi sosyal medyadan kınama mesajı yayınlamasını da istemiyoruz.

Çünkü daha fazlasını yapabilirler…

Hal böyleyken bir şeyler yapmanın zamanı geldi de geçmedi mi?

Artık kadınların hayatları sosyal medyada bir iki gün gündem olup unutulmasın…

Biz yazdıkça, siyasiler okuyup bir adım atmadıkça her gün bir kadına üzülmeye, acaba sıradaki kim demeye devam edeceğiz gibi görünüyor…

Umarım bu kez yanılan biz oluruz.