Köyün en güzel kızı mıydı, bilmiyorum. Ama köyün en güzelinin kendisi olduğuna emin olan tek kızıydı. Evi temizlediği zaman dilimi içerisinde ayağının altında dolaşmazsam sorun yaşamazdık. Beni severdi. Ben de onu. Nasıl sevmezdim? Fındık bahçelerinde geçen yorucu günlerin sonunda, güneş batmadan denize gidebilmek için çırpındığım zamanların en büyük destekçisi o olurdu. Aynı fındık bahçeleri, yeni dağılmış Sovyetler’den gelen binlerce kişinin yanlarında getirip sattıkları pilli radyolardan çıkan nağmelerle, yine onun sayesinde yankılanırdı. Asiye, radyosuz çıkmazdı!

İnekler karnını doyururken, o bir ağacın altında ördüğü hasır bileziğe sihirli bir borudan üflediği nefesiyle kaynak yapardı. Belki de nefesinin o kadar sayılı olduğunu bilsem, gidip elimle ağzını kapatır, öper, çocuk aklımla “çok üfleme” derdim.

Asiye, isminin hakkını veren karakterdi. Büyüdüğü köyü aşan bir neşesi, bizi kolumuzdan tutarak götürdüğü Avni Aker maçlarına taşacak bir enerjisi vardı. Ben o dönemin yeni yıldızı Hami’ye hayrandım. O “İskender” derdi. Fındık bahçelerini şenlendiren radyoda bir röportajını dinlemiş ve çok etkilenmişti. “Çok entel adam” derdi. Ben “entel” kelimesini ilk Asiye’den öğrenmiştim. Benim güzel teyzem, zeka severdi.

Hayata, çevresindekilere, Trabzonspor’a hastaydı. Seneler sonra çoluk çocuğa karıştığında daha sevimsiz bir hastalığı olduğunu da öğrendik.  Asiye yine dimdik ayaktaydı. Mücadelesi bitene kadar da hep öyle kaldı. Sonra onu Akyazı’da, çok sevdiği Trabzonspor’unun hemen arka tarafındaki ebedi istirahatgahına uğurladık. Şampiyonluk töreninde onun çok sevdiği ve koltuğunun altındaki radyosu ile bahçe bahçe gezdirdiği İbrahim Can sahneye çıkınca istemsizce gözlerimi kapadım. Sarı çiçekler arasında oturmuş çocukluğumun Asiye’si bir yandan ineklerini kolluyor, bir yandan bana gülüyordu. Benim “şampiyon olduk” diye bağıracak gücüm yoktu ama o çıkan gürültüden zaten anlamıştır diye tahmin ediyorum. Elinden tutup maçlara götürdüğü çocuk büyüdü, şampiyonluk töreninde en çok İbrahim Can’ı alkışladı, onun için.. 

Mekanın cennet olsun Asiye. Seni çok seviyorum.

—