Ben geliyorum, dedi. Kimse inanmadı. Ama inananlarımız vardı. İkaz ettik, yok dediler, biz birlikteyiz. Derin bir uykuya daldılar. Biz uyandırdık, yine olmadı. Beyinlerimiz mi durdu? Düşünemiyor muyuz? Duymuyor muyuz? Acaba acıları da mı hissetmiyoruz? Bizlere ne oldu? Basiretimiz mi bağlandı? Yıllarca, Türkiye Cumhuriyeti tehdit altında iken bizler, uykusuz geceler yaşayanlar gibi uyumaya devam ettik. Peki, ne zaman uyandık veya uyandılar? Vallahi ne zaman uyandılar mı yoksa uyandırdılar mı bilemem. Ancak bildiğimiz bir gerçek, Gülen’le yol arkadaşlığı yapanların ülkeye kestiği faturanın çok ağır olduğudur. Darbeci askerlerin 'biz bilmiyorduk, bizi aldattılar' söylemleri ile ülkeyi yönetenlerin 'aldatıldık' söylemleri arasında çok büyük fark var. Emir kulu askerin yanılması kabul olmuyor da ona emir veren ve yönetenlerin hatası oluyor öyle mi? Yok yahu işler bu kadar ucuz mu sanki? Aaaaa neden olmasın artık!

Hukuk kimin hakimiyetinde ise bal gibi olur! Senelerce tehlikenin ayak seslerini beraber duyuyorken, karşımıza çıkacak tehlikelere sessiz kalmamız, yurt için, özgürlükler için, egemenlik için ve demokrasi için hangi şarkıları söylüyor oluşumuz çok önemli. Halkımız, ülkemiz adına bu olumsuz gelişmeleri yakından görüyor. Ancak bize göre hala uyuyor veya uyutuluyor. Ey halkım, seni uyutanlara hiç sorun olmayacak mı? Aslında bizler ne zaman uyanacağız? Allah aşkına bu ülkede bir kere olsun yanlış ile doğruyu ayırmada nerelerde zorluk çekiyoruz? Yoksa Laz’ın dediği gibi mi düşüneceğiz? Ne demiş Laz? Laz devlet dairesinde bilgisayarın başında gerekli çalışmaları yaparken bir memuruna "Başının ağrısı geçti mi?" diye sorar. Laz yetkili bilgisayarında dikkatlice bir şeyler araştırıyorken memuru lakayt biçimde yanıt verir: "Aynı işte!" Laz yetkili de "Çoook umurumdaydı" der. Cumhuriyetin tüm değerleri yok olmuşken şimdi Atatürk’ün temsil ettiği CHP’nin İş Bankası'ndaki temsil hakkına göz diktiler. Amaç belli. Son kale alınmak isteniyor. Bize göre çok zor, eğer hukuk varsa! Yanıtı yine halkımız verecek.