Acaba öyle mi?

Çağlar öncesinden başlayarak, insanların toplu yaşamaya başladıkları zamanlardan günümüze dek, daima yönetenlerle yönetilenler arasında bitmeyen tartışmalar, eleştiriler ve hatta büyük kavgalara varan toplumsal olaylar süregelmiştir. İktidarda olanların denetimi, doğal olarak muhalefettedir. Bu iki grup bir olayın doğruluğuna ve yanlışlığına bakmadan birbirlerini acımasızca eleştirmektedirler. Bu eğilim sivil toplum örgütlerinde de hâkimdir. Herkes kendi icraatının doğru olduğuna inanır ve eleştiriyi kabul etmez.

Muhalefetin görevi ise daha farklıdır. Denetimlerini yaparken kendi görüşlerini de iletme zorunluluğu vardır. Ancak öyle görünüyor ki toplum olarak gerek bilerek gerek bilmeyerek her konuda konuşmayı ve ahkâm kesmeyi çok severiz. Öyle bir toplum olduk ki konuştukça coşan, coştukça çamura batan ve kendine içinden çıkılmaz sorunlar yaratan bir hal aldık. Elbette ki halkımızın bu kişilere soracak çok sorusu var. Bu ülke için, halkımız için ve emekçiler için ne yapılıyor?! Sağlıkta hastanelerin acı durumları ortada! Ülke rant kavgalarının arenası olmuş! Eğitim için hiçbir şey söylenemez durumda çünkü akıllara durgunluk verecek işler oluyor: Okullarda ders veren öğretmenler bile programın ne olduğunu bilmiyor! Sanki yöneticisi biliyor mu?!

Devletin tüm kurumları satıldı! Satılacak başka kurum kaldı mı onu da bilmiyoruz. Yurt toprakları yabancılara pazarlanıyor! Hukuk ortadan kaldırıldı! Millet adına, halk adına, emekçi adına konuşanlar hep onlar! Peki, muhalefetin görevi nedir? İfade ettiğimiz gibi aslında muhalefetin yönetenlerden daha fazla ve dikkat isteyen görevi vardır. Bunun için de muhalefet bilgi donanımına sahip olmalı. Sorunlara cesaret ve kararlılıkla yaklaşmalı. Gündemi yakından takip ederek sorunlara gerektiği gibi idarecilere doğru aktarım yapma zorunluluğunu yerine getirmeli. Eğer gündemi kaçırıyorsanız sorunlar kartopu gibi yuvarlandıkça büyür.

Akıllı bir muhalefet halkı germe yerine somut projelerle halkın önüne çıkar veya iktidara öneri götürürse görevini yapmış olur. Bugün ülkemizin iktidarıyla, muhalefetiyle bir şey üretmeden bir inatlaşma kültürü yaratılarak medyada siyaset cambazlığı yapılmaktadır. Suni gündemlerle kabadayılık yaparak halka güç gösterisi sergileyeceklerine halkın sorunlarına ciddi biçimde eğilmelidir.

Küresel siyaset, küresel ekonomi, yok bilmem ne dayatmalarına asla prim vermem! Bunların var olduğuna da inanmam. Biz kendi zenginliğimizi başkalarına devretmeye çalışırsak, toprağımızı işleyip ekmeğimizi, tereyağımızı, zeytinimizi, ayranımızı katık yapıp yemezsek elbette siyaset rantçıları ortaya çıkıp halkımıza masallar anlatacaktır. O nedenle muhalefet de düşman görülür, muhalefete rağmen iktidar da düşman görünür.