Ulu Önder Atatürk “benim en büyük eserim” dediği Cumhuriyetimizin 100. yıl dönümünü coşkuyla kutladık.

Gururla kutladığımız Cumhuriyet hepimiz için, bin bir güçlükle kazanılmış çok büyük mükâfat.

Cumhuriyetimizin yüzüncü yılını kutlamak elbette çok önemliydi.

Korunması ve ilelebet yaşaması da çok önemlidir.

Zira ben veya bizler, ne üç kıtada toprak kaybeden Abdülhamit’in,

Ne halk açken saray yaptıran Abdülaziz’in,

Ne de İngiliz kuklası Vahdettin’in torunuyuz.

Ben veya bizler, Osmanlının borçlarını ödemiş, savaşlarda can vermiş, “Cumhuriyet” ile insan yerine konulmuş yoksul “Anadolu” köylüsünün torunuyuz.

Ancak, günümüzde bile Cumhuriyetin ilkelerini yeteri kadar anlayabildik mi sorusuna hala yanıt bulamıyoruz.

Tüm yurttaki coşkulu kalabalık gelecek için umut verici ve Cumhuriyetimizin ilelebet payidar kalacağının göstergesiydi. Ancak, önemli olan bu umudu diri tutacak, geliştirecek, sürekli kalacak ve birlik içinde olmasını sağlayacak görevler aydınlarımıza, demokratik kitle örgütlerine ve özellikle Atatürk Cumhuriyetinden yana olan siyasi partilere düşmektedir.

Peki,

Halkımız Cumhuriyetimizin yüzüncü yılını coşkuyla kutlarken,

Kafalarında sarıklılar,

Sıkma başlılar,

Çember sakallılar ortalıkta neden yoktular? Kalbinizdeki fitne, ruhunuzdaki kir nereden geliyor? Uğraşmayın, ne yaparsanız yapın Cumhuriyet sonsuza dek yaşayacaktır.

İnancım odur ki, güzel hem de çok güzel günler milletimizin olacaktır.

Yaşasın Cumhuriyetimizin 100. yılı…

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!