Ülkemiz,14-28 Mayıs Cumhurbaşkanı ve milletvekili seçimlerini geride bıraktı. Ortada başarı mı başarısızlık mı tartışması sürüp gidiyor. Adil olmayan ve bir sürü şaibelerle dolu seçim. Ortada bir yarış vardı, biri kazandı, biri kaybetti.

Kazananın nasıl kazandığı konuşulmuyor. Bir milyon dokuz yüz bin yabancının oy kullandığını konuşmuyor. On yedi bin köy sandığında neler döndüğü konuşulmuyor. Montaj videoları ve sahte afişleri kimse konuşmuyor. Kabinede iki bakanın çifte vatandaş olduğunu, Merkez Bankasının swaplara rağmen eksi 65 milyar rezervde olduğunu, sahte TÜİK enflasyon rakamlarını konuşmuyor.

Ancak, hemen hemen tüm basın, Cumhuriyet Halk Partisini tartışarak asıl tartışmaların üstü örtülmek isteniyor. Burada büyük oyunun içindeki gerçek, birileri kazandırılması gerekiyordu. Zira kaybederse çıkacak olan büyük gürültüyü göze alamadılar. Peki, kaybeden veya kaybedenler neden kaybetti? Halkın tüm kesimine verdiği vaatlere kimse inanmadı. Çok çalıştı, hem de kazanmak için çok fazla istedi. Kazanamamanın veya başarısızlıktaki etkenleri incelemek gerekiyor. Belki de kendi içlerinde kritiklerini yapıyorlardır.

Bize göre kaybeden, pısırık ve korkak siyasetle demokrasiyi sandıkta araması oldu. Zamanında, diploma olayı ile, anayasal ihlaller, YSK’nın hukuksuz tutumu ve devletin tüm olanaklarını yanlı kullanarak halkın karşısına çıkılmasında yeteri kadar mücadele örneği gösteremedikleri gibi halkla bütünleşmesini sağlayamadıkları için kaybeden oldular.

Şimdi ülkenin yoksulluğundan söz eden kimse yok. Yine ümitsiz söylemler devam ederken tüm kesim sessizliğe bürünmüş, uçurumun kenarında piknik yapıyorlar. Ama herkes demokrasi naraları atıyor.

Geçin lütfen!

Güzelim ülkenin haline bakıp, hakkına sahip çıkamayan bir toplum olarak devam edersek 100.yılında onca emeğin, Arap ülkesine döneceğiz. Meclisin yapısından belli değil mi?