Puan olarak kendinden üstte Konyaspor'u dağıttı Trabzonspor. Genç takımla as takım maçı gibiydi. Sene başından beri olmadığı kadar pozisyon buldu, alanı daralttı, tamamen pas üzerine kurgulu Aykut Kocaman futbolunu çaresiz duruma düşürdü.  Tek golle bitmiş olması misafirin şansı desem olmaz. Sonuç olarak Dam Doy santrafor oynuyordu. Haboyle gazozuna birkaç maç daha olsa, atsa birkaç tane daha, has menejeri becerikli bir bayan aldığımızın yarısına satardık...

Yedekleri fazlaydı Konya'nın, bizim için fark etmiyor, yedek as aynı şeyi çıkarıyor. Kenarda oturanlardan hangisi olsaydı daha iyisi olurdu sorusuna cevap vermek zor. Fakat sistem, saha içi roller mükemmel işledi. Altı ay öncesiyle şu an çok fark var arada. Güç, kuvvet her şey gösterdi takım. Kazım hocamızın sinerji, enerji dediği şey bu olsa gerek. 

Çok şey var, bir şey yok hali ortada duruyor. O olmayan şey mevcutlarla kapanacak gibi değil. Çok şey yükleyebilirsiniz bir futbolcuya, konumlanma, kademe, markaj, boşa çıkma, güç, kuvvet, koşu kapasitesini artırabilirsiniz. Ancak futbol becerisini, yeteneğini değiştiremezsiniz. Şu yaşa kadar orta yapmayı çözememiş, gol vuruşu, asist bilememiş Castillo'yu kısa dönemde değiştiremezsiniz. Yıllardır Yusuf Erdoğan’ı bir damla değiştiremediğiniz gibi. Bu seviye takımlar yetişmiş, tam donanımlı futbolcu ister. Futbolcunun bireysel eksiklerine teknik direktörün kısa dönemlerde yapacağı tek şey daha iyisini, becereni bulmaktır.

İşte bu noktada Trabzonspor için tehlike başlıyor. Aman ha, sakın ola Kazım hocamızı top sahasının dışına çıkarmayın. Sadece antrenman, soyunma odası, taktik sistemde kalsın.  Eleştiri geliyor ‘Siz hocanın başarılı olmasını istemiyorsunuz’ diye! Tamamıyla yanlış, Trabzonspor'a zerre fayda ettiğinde fazlasıyla yazmışız, yazıyoruz. Sıkıştığında kendisi kaç kereler söyledi, "bu futbolcu grubuyla bu kadar" "Transferde boş çekmeyeceğiz" Bizimkisi yol göstermek, memleket takımına fayda etmek.